‘มุมสุขภาพ-ภาษาหมอ’ วันนี้เป็นภาคต่อจากคืนวานที่กล่าวถึง ‘ความผิดปกติของการนอน’ ที่นอกจากภาวะนอนไม่หลับ ซึ่งกล่าวให้ทราบไปแล้วนั้น ยังมีภาวะหยุดหายใจขณะหลับ เกิดจากมีสิ่งกีดขวางทางเดินหายใจ ส่งผลให้ทางเดินหายใจเล็กแคบลง และทำให้อากาศที่ร่างกายสูดเข้า-ออกไหลเวียนได้ไม่สะดวก
โดยส่วนใหญ่จะไม่มีใครรู้ตัวว่า ตนเองมีภาวะหยุดหายใจขณะหลับ แต่ก็มีวิธีสังเกตอาการที่มีทั้ง กรนขณะหลับ รู้สึกเวียนศีรษะหลังจากตื่นนอน ร่วมกับอากาเจ็บคอ คลื่นไส้อยากอาเจียน ง่วงนอนตลอดทั้งวัน ทั้ง ๆ ที่เมื่อคืนไม่ได้อดนอน
อีกภาวะของความผิดปกติในการนอน คือ ภาวะนอนกรน ที่ทำให้หยุดหายใจไปในบางช่วง เสียงกรนอาจรบกวนคู่นอน แต่ที่กระทบต่อสุขภาพโดยตรงนั้นมีทั้งทำให้หาวนอนรู้สึกง่วงตลอดทั้งวัน อ่อนเพลีย สมาธิสั้น ส่งผลเสียต่อระบบความจำและความคิด บั่นทอนสมรรถภาพทางเพศเสี่ยงหลอดเลือดสมองเสื่อมหรือแตก ทั้งยังต้องระวังจะเป็นโรคหัวใจขาดเลือด ความดันโลหิตสูง และเบาหวาน
เสียงกรนยังสามารถบอกความอันตรายให้รีบเฝ้าระวัง หากเสียงกรนมีความดังและถูกเปล่งเสียงออกมาอย่างสม่ำเสมอ แสดงว่ายังหลับไม่สนิท แต่ถ้าเสียงกรนติดสะดุดไม่สม่ำเสมอ หมายถึงการหลับสนิท ต้องระวังการอุดกั้นทางเดินหายใจ อาจมีช่วงหยุดกรนไปชั่วขณะ ซึ่งหมายถึง ผู้นั้นหยุดหายใจไปชั่วครู่
อย่างไรก็ตาม ความร้ายแรงของการหยุดหายใจขณะหลับ แม้จ้ะเกิดเพียงไม่นาน ก็สามารถทำให้เซลล์สมองเสื่อมเพราะขาดออกซิเจนได้.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น