++

...+

Theขี้ฝุ่นริมทาง

วันพฤหัสบดีที่ 4 กันยายน พ.ศ. 2557

งานที่ดี คนที่ดี ไม่มีวันหมดอายุ

Zcongklod Bangyikhan
วันนี้เป็นวันสืบ นาคะเสถียร

และเป็นวันที่ผมผ่านเข้าไปในจุฬาฯ เลยได้เห็นป้ายนี้โดยบังเอิญ ในยุคสมัยที่คัทเอาท์ในมหาวิทยาลัยส่วนใหญ่กลายเป็นงานที่ออกแบบด้วยคอมพิวเตอร์และพิมพ์ลงบนไวนิล ป้ายไม้วาดมืออันนี้จึงเตะตาผมอย่างแรง มันชวนให้ผมนึกไปถึงตอนเรียนมหาวิทยาลัย

ทุกปีเมื่อวันสำคัญเกี่ยวกับการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมเวียนมา ชมรมอนุรักษ์ฯ ของผมจะทำป้ายรณรงค์ลักษณะนี้มาติดในมหาวิทยาลัย ซึ่งจะว่าไปมันก็เล็กน้อยเกินกว่าจะเปลี่ยนแปลงอะไรได้ เพราะถ้าคนที่ไม่เคยสนใจปัญหาสิ่งแวดล้อมมาก่อนเห็นป้ายนี้คงสงสัยว่า สืบ นาคะเสถียร คือใคร? แล้วเขาทำอะไรเมื่อ 24 ปีก่อน

แต่ในมุมของเด็กๆ ที่ทำ มันคือการใช้พื้นที่สื่อของตัวเองเท่าที่มีในตอนนั้น ประกาศสิ่งที่เราเชื่อ สิ่งที่เราฝัน สิ่งที่เราศรัทธา วันนั้นพวกเราทำได้แค่นี้ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า อีก 5 ปี 10 ปี ข้างหน้า เด็กน้อยเหล่านี้จะไม่สามารถทำสิ่งที่สร้างการเปลี่ยนแปลงได้มากกว่านี้

สิ่งที่ผมสนใจในป้ายนี้ก็คือ คุณสืบจากพวกเราไป 24 ปีแล้วหรือ นั่นทำให้เกิดคำถามในหัวผมตามมามากมาย

เมืองไทยเราวันนี้จะยังมีฮีโร่ที่เราจะพูดถึงเขาทุกปีไปอีก 24 ปีไหม, ถ้าเสียงปืนนัดนั้นดังขึ้นในวันนี้ มันจะเป็นข่าวอยู่ได้กี่วัน นอกจากการแชร์และไลค์แล้ว การกระทำนี้จะทำให้สังคมเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่อะไรได้บ้าง, ถ้าคุณสืบไม่เลือกวิธีการนั้น วันนี้สังคมจะจดจำคุณสืบในแง่ไหน หรือสังคมจะรู้จักคุณสืบหรือเปล่า, ในรอบ 24 ปีมานี้ มีคนเสียชีวิตเพราะปกป้องทรัพยากรธรรมชาติให้พวกเราอีกมากมาย พวกเราจดจำเขาในฐานะอะไร หรือถ้าพูดกันตรงๆ ก็คือ เรารู้จักพวกเขาบ้างหรือเปล่า, แล้วนักอนุรักษ์ที่กำลังต่อสู้กับโครงการพัฒนาขนาดใหญ่ที่รุกล้ำธรรมชาติอยู่ในตอนนี้เรา สังคมสนใจและให้ความสำคัญกับพวกเขาแค่ไหน

ภาพของคุณสืบและข้อความในป้ายสอนผมว่า งานที่คนพูดถึงเยอะในช่วงเวลาอันสั้นนั้นนับได้ว่าเป็นงานที่ดี แต่ถ้าเราทำงานที่ดีและมีคุณค่างานนั้นคนจะยังคงพูดถึงต่อไปอีกตราบนานเท่านาน

งานที่ดี คนที่ดี ไม่มีวันหมดอายุ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น