ห้วงคำนึง ครั้งก่อน ตอนยังเด็ก
เห็นรางเหล็ก รถไฟ ให้กังขา
ทางทอดยาว แสนไกล สุดสายตา
อยากรู้ว่า สิ้นสุด จุดหมายใด
เมื่อเติบโต เดินทาง สร้างความฝัน
ด้วยมุ่งมั่น แสวงหา ค่ายิ่งใหญ่
ออกผจญ โลกกว้าง นั่งรถไฟ
สู่กรุงไกร จึงพบ จบเส้นทาง
ข้อกังขา เยาว์วัย ได้คำตอบ
บททดสอบ บทใหม่ ให้สะสาง
รถไฟเดิน สิ้นสุด จุดปลายราง
ชีวิตย่าง เริ่มต้น บนชาลา
เห็นผู้คน มากมาย ทั้งชายหญิง
ทั้งเดินวิ่ง ขวักไขว่ ไม่คุ้นหน้า
บ้างแบกขน ปนเป เร่ร่อนมา
ทั้งเสียงด่า เสียงบ่น จนวุ่นวาย
บ้างอุ้มลูก จูงหลาน ขานเรียกเพื่อน
ลากล้อเลื่อน ขนของ คล้องเชือกสาย
บ้างก็มา คนเดียว แสนเปลี่ยวดาย
บ้างหญิงชาย เคียงคู่ ดูรื่นรมย์
ทางรถไฟ ยังมี ที่สิ้นสุด
นำมนุษย์ สู่จุดหมาย ได้ดั่งสม
ชีวิตคน หยุดดิ้น เมื่อสิ้นลม
ถึงเศร้าตรม อย่าท้อ...สู้ต่อไป
ผู้แต่ง บพิตร
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น