เธอกลับถึงสารคาม ไปติดต่อธุระต่างๆ ช่วงบ่าย 2 เธอเลยลองโทรหาเขา
เขาอยู่ที่ สารคาม เธอเลยรอเขาที่เสริมไทย
เขานั่งรถออกมาเจอเธอตอนบ่าย 3 แล้วพากันไปเดินดูร้านมือถือ ไปถามซื้อซิมฝาแฝดของ DTAC เป็นซิมฝาแฝด 2 ซิม มีเบอร์ติดกันราคาขาย 499 บาท อีกชุด ราคา 599 บาท
ในโฆษณาที่เห็นในทีวี ติดราคา 99 บาท
เธอเลยพาเขาเข้าไปถามดู เป็นโปรโมชั่น 1 ปี ต้องเติมเงิน 100 บาททุก 30 วัน ถ้าลืมเติม มันก็จะตัด
คิดดูแล้ว ดูแพงเกินไป เธอเลยตัดสินใจไม่เอา
เธอและเขา เดินดูข้าวของในห้าง เธอคุยกับเขา บอกว่า เรื่องไปตราดคงไปไม่ได้ เพราะน้องสาวสอบบรรจุ ได้ทำงานใน กทม. ต้องไปย้ายของออกจากหอ และขนบางส่วนไป กทม.ในวันอาทิตย์นี้
ถ้าไปตราด กลับมายังไงก็ไม่ทันถึงสุรินทร์ในตอนเช้าได้ง่ายๆ
เขาได้ยินแล้ว อึ้ง พูดไม่ออก
เครียด
เลยเดินออกจากห้าง.. เธอเดินตามออกมาด้วย
ออกจากห้าง เขาก้เดินไปตามถนน ไปทาง บขส.
เธอเห็นดังนั้น เลยถาม จะไปไหน
เขาตอบสั้นๆ "กลับแล้ว"
แล้วก็เดินต่อไปเรื่อยๆ ขึ้นรถโดยสารที่จอดอยู่
เขาอึ้ง เมื่อเธอติดธุระไปกับเขาไม่ได้อีกครั้ง... หลายครั้งแล้ว
เขาก็จะต้องบอกพี่แจงอีกครั้ง หลังพึ่งบอกไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงว่า เดี๋ยวจะเดินทางไปเยี่ยมแล้วนะครับ
แล้วภายในไม่กี่ชั่วโมง เขาก็ต้องบอกยกเลิก
ทำให้พี่เค้า เก้อ อีกรอบ!
เมื่อเขานั่งอยู่คนเดียวบนรถ ถอนหายใจแล้ว ค่อยๆ อารมณ์เย็นลง และต้องยอมรับความเป็นจริง ว่าไปตามนั้น
เธอก็ต้องไปช่วยครอบครัวของเธอ ขนของย้ายหอช่วยน้องสาว
เขาผิดเองที่เดินหนีมาหน้าตาเฉย ทำท่าทางไม่พอใจ....
สักครู่ใหญ่ เธอก็เดินมาหาเขา ขึ้นมานั่งเบาะตรงข้ามเขาบนรถ
"เดินหนีมาทำไม ปิดมือถือทำไม อยากมีเรื่องเหรอ..."
เขายังงงๆ บอกว่าไม่ได้ปิด แล้วหยิบมือถือขึ้นมาดู กดให้เธอดู มือถือของเขาปิดจริงๆ ไม่รู้ดับไปตอนไหน
ซวยเลย
"ลงมาคุยกันเเลย ลงมากินข้าว" ท่าทางของเธอมีอารมณ์อย่างมาก
เขาและเธอเลยเดินไปยังร้านอาหารใกล้ๆ เขาสั่งก๋วยเตี๋ยวมาแล้วไปนั่งที่โต๊ะ พอเธอนั่งและสั่งเครื่องดื่ม ชาเย็น + กาแฟ และเดินไปสั่งก๋วยเตี๋ยวให้ คนเสิร์ฟก็ยกก๋วยเตี๋ยวมาเสิร์ฟ 2 ชาม เธอเห็นเข้าแล้วหงุดหงิดขึ้นเสียง บอกว่า สั่งแค่ชามเดียว อีกชามขอคืน คนเสิร์ฟเลยเดินมาเก็บ 1 ชามออกไป
เธอมองหน้าเขา พูดคุย ซักถามด้วยความรู้สึกรุนแรงปนน้อยใจ
"ไม่เข้าใจเรื่องของครอบครัวฉันหรือว่า จำเป็นต้องไปช่วยน้องสาวขนของย้ายหอ แม่พึ่งจะบอก ไม่เชื่อหรือ ต้องไปถามกับแม่มั้ย"
เขาก็นั่งกินก๋วยเตี๋ยวไป ไม่พูดอะไรมากนัก เพราะเธอกำลังเดือด แค่พูดบนรถโดยสาร พูดอะไรออกไปเธอก็ไม่พอใจสักอย่าง
เธอ - "คบกับฉันมันยากนักใช่มั้ย"
เขา - "ยากตรงไหนกัน ง่ายออก"
เธอ -"ถ้ารู้สึกว่า มันยากนัก เลิกกันดีมั้ย"
เขา - "นั่นน่ะยากกว่าอีก"
เธอยังคงเดือดปุดๆ มองหน้าเขา มีหยาดน้ำตาอยู่ที่ขอบตา พอกินก๋วยเตี๋ยวหมด จ่ายตังค์ เธอบอก ขึ้นรถกลับบ้านไปสิ จะรีบกลับไม่ใช่เหรอ
เขาเดินตามเธอมาถึงท่ารถ แต่เธอยังเดือดปุดๆ เธอมองแล้วพูดว่า มีอะไรจะพูดก็พูดมา..
เขาเงียบ มองหน้าเธออีกครั้งแล้ว ตัดสินใจบอกให้เธออารมณ์สงบลงกว่านี้ก่อน
แล้วเขาก็ปล่อยให้เธอเดินกลับไป
เขาก็ขึ้นรถโดยสารกลับบ้าน
ที่จริงเขาอยากจะพูด จะขอโทษ แต่พอเธออารมณ์เดือดๆ เขาไม่พูดจะดีกว่า
และยิ่งคำพูดในร้านก๋วยเตี๋ยว "เลิกกันดีมั้ย" เขายิ่งพูดไม่ออก
ถ้าเย็นลงแล้วคงจะพูดกันรู้เรื่องกว่านี้
ตอนกลางคืน เขาคงจะส่ง SMS ถึงเธอดีกว่าที่จะพูดคุยทางโทรศัพท์
เดี๋ยวพูดอะไรไม่เข้าหูก็จะเดือดขึ้นมาอีกล่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น