เช้าวันอาทิตย์ เขาและเธอตื่นนอนในอ้อมกอดของกันและกันด้วยความรู้สึกที่สดชื่น
นอนเต็มอิ่ม เต็มตื่นมากกว่าคืนก่อน
เขากอดเธอ ให้เธอซุกทั้งคืน
ต้องรีบกอด เพราะคงอีกหลายวัน หรือ หลายสัปดาห์ กว่าจะได้ใกล้ชิดกับเธอเพียงนี้
หลังจากอาบน้ำ เก็บกระเป๋า เก็บเตียง
เขาและเธอก็เดินออกมารับแสงแดดยามเช้า ชมสวน ชมศาลาริมน้ำในสวน
ช่วงที่เธอตื่นเช้า เธอลองออกกำลังกาย
โดยการทำ sit up แบบงอเข่าบนเตียง
มีเขาช่วยจับข้อเท้าไว้
เธอทำได้ 15 ครั้ง
แต่พออาบน้ำ เก็บกระเป๋า และออกมานั่งรอพี่ฝน พี่ต่อที่หน้าบ้าน
เธอรู้สึกปวดหลัง
คงเพราะหักโหม ออกกำลังกายครั้งแรกมากเกินไป
เลยปวด
เขาเลยต้องช่วยนวดหลัง
ให้เธอนั่งบนเข่าของเขา
เขาบรรจงเอามือนวดให้เธอ รู้สึกดีขึ้น
ก่อนที่เขาและเธอจะติดรถของพี่ต่อและพี่ฝนไปลง บขส.นครพนม
พี่ฝนพาเขาและเธอไปร่ำลาพ่อแม่
คุณแม่ของพี่ฝนรับไหว้จากเธอ และสวมกวดเธออย่างกันเอง
และกล่าวว่า รู้สึกดีที่เธอมาช่วยเติมความมีชีวิตชีวาให้กับคนแก่
รู้สึกเหมือนกันว่า ท่านได้ลูกสาวคนใหม่อีกคนหนึ่ง
แล้วท่านยังบอกว่า อย่าลืมกลับมาเยี่ยมท่านอีกนะ
พร้อมรอยยิ้มก่อนจากในเช้าวันนั้น
พี่ต่อและพี่ฝน พาเขาและเธอมาทานอาหารเช้าในตัวเมืองนครพนม
ก่อนที่จะมาส่งเขาและเธอที่ บขส.นครพนม
กล่าวร่ำลา และอวยพรให้โชคดี
ถ้าโอกาสหน้าแวะมาเยี่ยม จะพาเที่ยว + ดูแลให้มากกว่านี้ หากไม่มาในช่วงเทศกาล
เขาพาเธอขึ้นรถ ป.2 จากนครพนม ไปลงสกลนคร
อยากให้เธอนอนหลับไปตลอดทาง
ไม่อยากให้เจอแอร์ที่หนาวจนเกินไป
แต่พอขึ้นไปนั่งบนรถ ป.2 นครพนม-อุดรธานี แอร์ก็เย็นจัด
จนเขาต้องถอดเสื้อยีนส์ของเขา ให้เธอห่ม
และเธอก็ซุกไหล่ของเขานอนหลับไม่รู้เรื่อง จนมาถึง บขส.สกลนคร
ถึง บขส.สกลนคร
เธอบอกว่า เธอนั่งรถผ่านภูพานได้ ทนได้ คงไม่เมา ไม่อ้วก
เขาเลย ซื้อตั๋วรถสายสกลนคร - กาฬสินธุ์
แต่กว่ารถจะออกก็ปาเข้าไปเที่ยงกว่าๆ
ระหว่างที่รถแล่นผ่านถูพาน
ผ่านโค้งหลายโค้ง
เธอนอนหลับๆตื่นๆ แต่ไม่เมา ไม่วิงเวียน ไม่อยากอ้วก
เพราะเธอนั่งที่นั่งใกล้ๆเบาะหน้าสุด
สามารถมองเห็นเส้นทางข้างหน้า และมองเห็นข้างทางได้
นั่งรถมาจนถึง กาฬสินธุ์
เขาจึงส่งเธอขึ้นรถไปสารคาม...
ขึ้นไปนั่งคุยกับเธอระหว่างรอเวลารถออกจาก บขส.
เมื่อรถแล่นออกจาก บขส. เขานั่งรอดูรถแล่นออกจาก บขส.
มองเธอจนรถแล่นไปลับตา
และเธอก็โบกมือบ๊ายบาย ส่งสายตาหวานๆให้เขา
ถ้าเป็นแต่ก่อน ภาพแบบนี้
เธอจะร้องไห้เมื่อเขนมาส่งเธอ เมื่อรถแล่นจากมา
แต่วันนี้ เธอคงจะเข้มแข็งกว่าวันวาน...
เขาคงต้องรออีกหลายวัน หรือหลายสัปดาห์ ที่จะมีเวลาอยู่กับเธอนานหลายวัน หลายชั่วโมงเช่นนี้
เมื่อเธอไปถึงกันทรวิชัย
เธอต้องรีบวิ่งไปยังวัดที่จัดงานศพ
เขากำลังจะเอาศพเข้าสู่เตาเผาพอดี
เธอรีบวิ่งเข้าไป โดยมีเพื่อนรักของเธอช่วยถือกระเป๋า
เข้าไปทันยกมือไหว้ คุณแม่ของเพื่อนครั้งสุดท้ายพอดี...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น