วันศุกร์สิ้นเดือน ดูเหมือนจะเป็นวันที่เธอคิดถึงเขามากกว่าทุกวัน
วันเสาร์ เธอตั้งใจว่า จะได้เจอเขา
แต่ติดภาระกิจ ตอนเช้าวันเสาร์กับงานที่หน้าศาลากลาง
และเจอคำขอร้อง อ้อนวอน ให้ไปเป็นครูสอนพิเศษ
เธอจะขัดอีกก็ไม่ได้ ไม่รู้จะหาข้ออ้างอย่างไร
เธอโทรมาหาเขาตอน 14.00 น.
รู้สึกเขินที่เริ่มมีคนรับรู้เรื่องราวของเธอและเขา
เมื่อ อ.หมูที่รู้จักกับเขา เข้ามาทักทายเขา
เธอจึงเขียนข้อความเข้าไปทักทายเธอ
เมื่อ อ.หมูเขียนตอบ กลับเขียนแซวทำให้เธอรู้สึกเขิน
ดูเหมือน อ.หมูจะรู้ว่า เขารักเธอ และเธอรักเขา
ทำเอาเธอเขินจัด ไม่รู้ว่าใครปล่อยข่าวเรื่องเขาและเธอ
แต่จะทำอย่างไรได้นะ
ความจริงก็คือความจริง
จะอายทำไมล่ะ ในเมื่อเขาและเธอ..รักกัน
ช่วงเธอเลิกงาน เธอก็โทรมาอีก
ระหว่างที่รอติดรอคนในสำนักงานกลับที่พัก
เลยโทรหาระหว่างรอคอย
ช่วงหนึ่ง เธอพูดเสียงค่อยๆ ว่า "คิดถึง"
คงกลัวใครแถวนั้นได้ยิน
ช่วง 17.00 ระหว่างเดินเข้าที่พัก ก็โทรมาอีก
เพราะคิดถึงอย่างแนง
เขาได้แต่ยิ้มๆ
กลัวเธอจะขาดใจตายก่อนที่จะถึงสัปดาห์หน้า
สัปดาห์หน้า หยุด 3 วัน คงจะอยู่กับเธอให้เธอหายคิดถึง...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น