++

...+

Theขี้ฝุ่นริมทาง

วันพุธที่ 19 กันยายน พ.ศ. 2550

ลมพัดใบไม้ไหว

เจ้านิ่งร่างวางนิรันดร์
ไว้บนความผูกพันอันล้ำค่า
ไม้ใหญ่คือเยื่อใยแห่งกายา
เจ้ามิอาจค้นหาจากสิ่งใด

ผูกพันแต่แรกผลิมิแปรผัน
จนเจ้ามีสีสันแสนสดใส
บนกิ่งกำเนิดกายมิเคยไกล
ชิดใกล้ในทุกกาลที่ผ่านมา

ใกล้ชิด กระชับ ชั่วชีวิต
มีเคยมีความคิดจะปลิดค่า
ครรไลจากคบคอนก่อนเวลา
มิคุ้มหากถึงคราต้องลาไกล

จึงไร้ความหมายใดให้เคียงคู่
เพราะข้าเพียงพัดพานเจ้าพลิ้วไหว
หมดแรงจะรบเร้าเจ้าเมื่อไร
ข้าคงเป็นเช่นใครที่ชั่วคราว

ศราทร

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น