ไว้บนความผูกพันอันล้ำค่า
ไม้ใหญ่คือเยื่อใยแห่งกายา
เจ้ามิอาจค้นหาจากสิ่งใด
ผูกพันแต่แรกผลิมิแปรผัน
จนเจ้ามีสีสันแสนสดใส
บนกิ่งกำเนิดกายมิเคยไกล
ชิดใกล้ในทุกกาลที่ผ่านมา
ใกล้ชิด กระชับ ชั่วชีวิต
มีเคยมีความคิดจะปลิดค่า
ครรไลจากคบคอนก่อนเวลา
มิคุ้มหากถึงคราต้องลาไกล
จึงไร้ความหมายใดให้เคียงคู่
เพราะข้าเพียงพัดพานเจ้าพลิ้วไหว
หมดแรงจะรบเร้าเจ้าเมื่อไร
ข้าคงเป็นเช่นใครที่ชั่วคราว
ศราทร
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น