ตามครรลองจารีตที่ก้ำกึ่ง
อารยะดิบด้านก็ร่านดึง
จมเธอจนถึงซึ่งมายา
เติบโตจากความหวังอันแหว่งวิ่น
มีหัวใจคล้ายหินไว้คบหา
จิตใจหยาบกร้านและด้านชา
ไม่รู้สีกรู้สา-ไหวอารมณ์
เอิบอิ่มเอมเงินตราเป็นอาหาร
ไขว่คว้าควานหาค่าเอามาข่ม
แสวงหาสวาปามอยู่ตามปม-
เงื่อนแห่งความโง่งมทุกมุมเมือง
เรียนโลกเรียนรู้สู่สวรรค์
แก่งแย่งกันคือฉลาดชาญปราดเปรื่อง
วัตถุงอกพวยพุ่งความรุ่งเรือง
และเป็นเครื่องตัดสินค่าราคาคน
เธอผลิดอก,ออกผลอยู่บนผับ
สังเคราะห์แสงไฟระยับระยิบต้น
แปรเปลี่ยนสีแปลงร่างอำพรางตน
ตามสมัยมืดมนด้วยกลการณ์ฯ
สันต์ธวัช ศรีคำแท้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น