คืนวันศุกร์ เธอขับมอเตอร์ไซต์กลับมาถึงตัวเมืองบุรีรัมย์ ตอน 1 ทุ่มกว่าๆ
เพราะฝนตกตอนเลิกงาน เธอจึงออกจากสำนักงานตอนค่ำๆ
เส้นทางกลับ เป็นยามโพล้เพล้ และเริ่มมืด
เส้นทางค่อนข้างเปลี่ยว ต้องขับรถอย่างระมัดระวัง
ทำให้เธอมาถึงตัวเมืองค่อนข้างช้ากว่าทุกวัน
เธอเข้านอนตั้งแต่ 3 ทุ่ม โทรบอกเขาว่า พรุ่งนี้ จะขึ้นรถไปตอน 8.40 น.
ถึงขอนแก่นคงราวๆเที่ยงกว่าๆ
เมื่อถึงเช้าวันเสาร์
เธอโทรมาหาเขาตอนก่อน 9.00 น.
เธอบอกว่า พ่อ แม่ และ หลานชายจอมซน มาหาเธอที่บุรีรัมย์ โดยไม่ได้บอกล่วงหน้า
หลานชายจอมซน รบเร้าพ่อแม่ของเธอ ให้พามาหา เพราะเธอสัญญาว่าจะซื้อโทรศัพท์ให้
ขับรถมาตั้งแต่เช้าตรู่
ขณะที่เธอกำลังเตรียมตัวที่จะเดินทางไปขอนแก่น
เมื่อเจอพ่อแม่ขับรถมาหาแต่เช้า ทำเอาเธอเอ๋อไปเหมือนกัน
เธอรู้สึกเสียใจ กลัวว่า เขาจะเสียความรู้สึก
เพราะอุตส่าห์นัดหมาย และพูดกันไว้แล้วตั้งแต่เมื่อคืน
และเธอก็ตั้งใจที่จะไปกับเขา
แต่แล้วก็ไม่ได้ไป
เธอกลัวว่า จะทำให้เขาเสียความรู้สึก
เพราะเขาอยากไปมากๆ
แต่เขาตอบกลับมาว่า
เมื่อเธอไปไม่ได้ เขาก็ไม่ไป อย่างที่บอกไว้แล้ว
"มีอีกหลายงานที่จะไปดูคอนเสิร์ต แม้ว่าจะไม่ได้ไปดูบ้านของศิริพรก็ตาม..."
ถือซะว่า ไม่มีวาสนาได้ไปละกัน
แต่เขาได้ทำใจเผื่อไว้แล้ว
หากไม่ได้ไปดูในครั้งนี้ ก็ไปดูในครั้งต่อไปแทนละกัน
โปรแกรมหน้า น่าจะไปดูกะน้องแจงและเพื่อนๆ ให้ครบทีมไปเลย
เพราะมีงานเดินสายของศิริพร และวงลูกทุ่งหมอลำอื่นๆ ที่น่าดูไม่แพ้กัน..:))
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น