บางสิ่งบางอย่างได้เกิดขึ้นและสูญสลายไป
บางสิ่งบางอย่างทั้งที่เข้าใจง่ายและไม่อาจเข้าใจได้เลย
ชีวิตและโลกดำเนินไปพร้อมๆกับความตาย
ชายชราเดินช้าๆเหมือนไร้เรี่ยวแรง
วันเวลาทั้งหมดกลับกลายเป็นสายลมและละอองฝุ่น
กาลข้างหน้าของแกหดสั้นเช่นเดียวกับการเปลี่ยนแปลง
เส้นผมที่เปลี่ยนสี
ผิวหนังที่เหี่ยวย่น
ดวงตาที่หม่นมัว
ความฝันที่พร่าเลือน
ชายชรารู้สึกว่าความศรัทธาในใจนั้นสั่นคลอน
โลกได้ให้อะไรกับชีวิตบ้าง ?
ประเทศได้ให้อะไรกับความทรงจำบ้าง ?
ชายชราคิดว่าตัวของแกสูญเสียความใฝ่ฝันที่มีอยู่
ให้แก่โลกและประเทศ
โลกที่เหวี่ยงหัวใจของมันเข้าสู่วงโคจรของเงินตรา
ประเทศที่เนรคุณประชาชนทุกครั้งที่สบโอกาส
ชายชราไม่เข้าใจจำนวนรถที่มากมายเกินจำเป็น
ชายชราไม่เข้าใจความสูงของตึกและหนาแน่นของเมือง
ชายชราไม่เข้าใจจำนวนครั้งของการต่อสู้ของพลังประชาชน
ชายชราไม่เข้าใจความยากจนที่กัดกร่อนมาชั่วนาตาปี
ชายชราไม่เข้าใจความหมายที่เลื่อนลอยระหว่างชีวิตต่อชีวิต
ชายชราดุ่มเดินอยู่บนถนนของประเทศ
ชายชราอาศัยอยู่ในประเทศที่อยู่ในโลก
ชายชรามีชีวิตอยู่ในโลกโดยปราศจากความเชื่อมั่น
ชายชราก้มลงมองตีนทั้งสอง
ตีนทั้งสองห่อหุ้มด้วยรองเท้า
รองเท้าห่อหุ้มด้วยตีนทั้งสอง
ในความเงียบ..
สมพงษ์ ทวี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น