เรื่องสั้นย่อหน้าเดียว
"หมาตัวนั้น"
มันมานอนที่นี่นานแล้ว อาจจะเพราะเขาให้ข้าวที่เหลือจากอาหารเย็น และเทน้ำเทนมให้มันกินบ่อยๆ หมาตัวนี้เป็นพันธ์ผสม น่าจะเป็นพุดเดิลผสมไทย เมื่อก่อนหน้าสัก 1 ปีตัวมันแค่หัว
ของมันขณะนี้ เจ้าของและลูกสาวอุ้มหมาตัวนี้
เขาเล่าให้เพื่อนบ้านฟังว่าให้กินดีๆทุกอย่าง กินนม กินโจ๊ก กินตับ และอาหารหมาดีๆแพงๆ
เอามันไปนอนด้วยในห้องแอร์
แม้ว่าคุณแม่จะแพ้ขนหมาจากการเป็นภูมิแพ้อ่อนๆก็ตาม อุ้มอวดชาวบ้าน ชอบขนปุกปุยของมัน อาบน้ำตัดขนให้อย่างดี จนเพื่อนบ้านแซวว่ามีลูกใหม่อีกคน
วันเวลาอาจสร้างสรรค์หรือทำ
ลายอะไรทุกอย่าง หมาตัวนี้เติบโต โตวันโตคืนจนลูกสาวและแม่อุ้มไม่ใหว หน้าตาแปลกเปลี่ยนไม่จิ้มลิ้ม
เหมือนเดิม แถมชอบเห่าเรียกร้องความ
สนใจจากนาย นายจึงเริ่มให้นอนนอกบ้าน บ้านที่เป็นห้องแถวตึก3ชั้นอาคารพานิช หนักเข้าไม่อาบน้ำให้มัน
มันจึงเริ่มติดเห็บจากหมาระแวกนั้น มันเริ่มเกาๆๆจนเป็นแผลหนอง
และในที่สุดก็เป็นหมาสายพันธุ์พุดเดิลผสมขี้เรื้อน มันรู้สึกว่ารกหูรกตาเจ้าของ
ทำอะไรก็ผิดไปหมด เกะกะ
บางครั้งโดนดุ โดนสาดน้ำไล่
แถมโดนหมาบ้านอื่นกัด รังแก
ไม่รู้จะไปนอนที่ใหน มันคงงง
เกิดอะไรขึ้นกับกู แต่มันพูดไม่ได้ เมื่อเราย้ายบ้านมาเช่าใหม่ ต่างแปลกหน้าซึ่งกันและกัน
เราชอบปลูกต้นไม้ จัดสวน
จึงมีสมาชิกที่ไม่ได้รับเชิญ
คือ"หมาตัวนั้น""ไม่รู้จักเจ้าของ
หมาแต่พอจะรู้ใจ น่าจะเป็นเลิฟ
แมชชินห้วงขณะหนึ่ง"เพื่อนสนิทที่มาเยี่ยมเยือนที่เป็นนักจิตวิทยารำพึงเบาๆ วันนี้กูจะซื้อตับคลุกข้าวให้มัน
ยอมนั่งรถเมล์ฟรีไปทำงาน
"หมาตัวนั้น"
มันมานอนที่นี่นานแล้ว อาจจะเพราะเขาให้ข้าวที่เหลือจากอาหารเย็น และเทน้ำเทนมให้มันกินบ่อยๆ หมาตัวนี้เป็นพันธ์ผสม น่าจะเป็นพุดเดิลผสมไทย เมื่อก่อนหน้าสัก 1 ปีตัวมันแค่หัว
ของมันขณะนี้ เจ้าของและลูกสาวอุ้มหมาตัวนี้
เขาเล่าให้เพื่อนบ้านฟังว่าให้กินดีๆทุกอย่าง กินนม กินโจ๊ก กินตับ และอาหารหมาดีๆแพงๆ
เอามันไปนอนด้วยในห้องแอร์
แม้ว่าคุณแม่จะแพ้ขนหมาจากการเป็นภูมิแพ้อ่อนๆก็ตาม อุ้มอวดชาวบ้าน ชอบขนปุกปุยของมัน อาบน้ำตัดขนให้อย่างดี จนเพื่อนบ้านแซวว่ามีลูกใหม่อีกคน
วันเวลาอาจสร้างสรรค์หรือทำ
ลายอะไรทุกอย่าง หมาตัวนี้เติบโต โตวันโตคืนจนลูกสาวและแม่อุ้มไม่ใหว หน้าตาแปลกเปลี่ยนไม่จิ้มลิ้ม
เหมือนเดิม แถมชอบเห่าเรียกร้องความ
สนใจจากนาย นายจึงเริ่มให้นอนนอกบ้าน บ้านที่เป็นห้องแถวตึก3ชั้นอาคารพานิช หนักเข้าไม่อาบน้ำให้มัน
มันจึงเริ่มติดเห็บจากหมาระแวกนั้น มันเริ่มเกาๆๆจนเป็นแผลหนอง
และในที่สุดก็เป็นหมาสายพันธุ์พุดเดิลผสมขี้เรื้อน มันรู้สึกว่ารกหูรกตาเจ้าของ
ทำอะไรก็ผิดไปหมด เกะกะ
บางครั้งโดนดุ โดนสาดน้ำไล่
แถมโดนหมาบ้านอื่นกัด รังแก
ไม่รู้จะไปนอนที่ใหน มันคงงง
เกิดอะไรขึ้นกับกู แต่มันพูดไม่ได้ เมื่อเราย้ายบ้านมาเช่าใหม่ ต่างแปลกหน้าซึ่งกันและกัน
เราชอบปลูกต้นไม้ จัดสวน
จึงมีสมาชิกที่ไม่ได้รับเชิญ
คือ"หมาตัวนั้น""ไม่รู้จักเจ้าของ
หมาแต่พอจะรู้ใจ น่าจะเป็นเลิฟ
แมชชินห้วงขณะหนึ่ง"เพื่อนสนิทที่มาเยี่ยมเยือนที่เป็นนักจิตวิทยารำพึงเบาๆ วันนี้กูจะซื้อตับคลุกข้าวให้มัน
ยอมนั่งรถเมล์ฟรีไปทำงาน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น