ศาสดาแห่งลัทธิเต๋า ชื่อ เล่าจื๊อ
มีชีวิตร่วมสมัยกับขงจื๊อ2,600 ปีที่แล้ว ประวัติเท่าที่รู้น้อยมาก อายุ160 ปีเคยดูแลห้องสมุดเมืองลั่วหยาง เมืองหลวงของราชวงศ์โจว
คำสอนเลื่องชื่อ...อยู่ในหนังสือชื่อวิถีทาง หรือวิถีแห่งเต๋า การปกคร...เล่าจื๊อวางหลักไว้ว่า
การปกครองชาติใหญ่เหมือนการต้มปลาตัวเล็ก ไม่ควรคนบ่อย เพราะปลาจะแหลก
การปกครองที่ดีที่สุด ประชาชนไม่รู้ว่าถูกปกครอง
การปกครองรองลงมาคือการปกครองที่ประชาชนสรรเสริญ
การปกครองลำดับที่สามคือการปกครองที่ประชาชนหวาดกลัว
การปกครองที่แย่ที่สุดคือการปกครองที่ประชาชนรังเกียจ ภาษีที่มากเกินไป
ทำให้ประชาชนอดอยาก
กฏและข้อบังคับมากเกินไป ทำให้ปกครองประเทศไม่ได้ ยิ่งมีข้อห้ามประชาชนยิ่งยากจน
ยิ่งสร้างสิ่งใหม่ ประชาชนจะยิ่งโลภ
ยิ่งออกกฏหมายยิ่งมีขโมย เล่าจื๊อสอนต่อว่า
นักปกครองที่ฉลาดยอมรับทั้งคนดีและคนเลว
ดังนั้นทุกคนจึงกลายเป็นคนดีไว้ใจทั้งคนซื่อสัตย์และคนไม่ซื่อสัตย์ ดังนั้นทุกคนจึงกลายเป็นคนซื่อสัตย์ นักปกครองฉลาด ไม่เคยสิ้นหวังจากคนโง่เพราะรู้วิธีหาประโยชน์จากสิ่งเหล่านั้น เมื่อชาติใหญ่ถ่อมตนจะชนะใจชาติเล็ก เมื่อชาติเล็กถ่อมตนจะได้รับการโอบอุ้มจากชาติใหญ่ ชาติใหญ่ควรถ่อมตนมากขึ้น
ชาติเล็กถ่อมตนรักษาตัวได้ดีที่สุด
ชาติใหญ่ถ่อมตนจะชนะใจโลกทั้งโลก เล่าจื๊อไม่เพียงสอนให้รู้จักเป็นผู้ชนะ ยังสอนวิชาที่ยากยิ่งกว่า...นั่นคือวิชา ของผู้แพ้ คำพูดจริงใจไม่ไพเราะ
คำพูดไพเราะอาจไม่จริงใจ ผู้ที่รู้ไม่พูดมาก ผู้ที่พูดมากไม่รู้ โลกไม่ได้โต้เถียงกับผู้ที่ไม่โต้เถียง จิตใจที่สงบและอดทน
เป็นพื้นฐานแห่งชีวิตที่เป็นสุข
จงหยุดดีกว่าเติมน้ำจนล้นถ้วย
จงอย่าภูมิใจจนเกินไป
มิฉะนั้นจะไม่มีสิ่งใดให้ภูมิใจ
จงอย่าแหลมคมจนเกินไป มิฉะนั้นจะเสียคม บ้านเมืองที่เต็มไปด้วยทองคำ...ยากจะปลอดภัย บุคคลที่โอ้อวดความมั่งคั่ง
เป็นผู้เชื้อเชิญหายนะให้มาเยือน ชื่อเสียงกับชีวิต
สิ่งใดมีค่าต่อท่านมากกว่ากัน สุขภาพ...หรือ...สมบัติ
สิ่งไหนสำคัญต่อท่านมากกว่า หากท่านรักชื่อเสียงมากเกินไป ท่านจะสูญเสียอย่างหนักในวันหนึ่ง หากท่านไม่รู้ว่าจะหยุดตรงไหน...ท่านจะประสบอันตราย เล่าจื๊อทิ้งท้ายในคำสอนบทนี้ว่า
หากรู้จักพอ...ถอนตัวในเวลาเหมาะสม
ท่านจะมีชีวิตอยู่ยาวนาน...นี่คือวิถีแห่งสวรรค์
คำสอนนี้สอนเมื่อ2,600ปี ที่แท้...น่าอัศจรรย์.ถึงวันนี้...ก็ยังเป็นคำสอนที่ทันสมัย อนุญาต...มอบให้คนดีที่น่ารัก
อ่านแทนคำอวยพรปีใหม่
2558
มีชีวิตร่วมสมัยกับขงจื๊อ2,600 ปีที่แล้ว ประวัติเท่าที่รู้น้อยมาก อายุ160 ปีเคยดูแลห้องสมุดเมืองลั่วหยาง เมืองหลวงของราชวงศ์โจว
คำสอนเลื่องชื่อ...อยู่ในหนังสือชื่อวิถีทาง หรือวิถีแห่งเต๋า การปกคร...เล่าจื๊อวางหลักไว้ว่า
การปกครองชาติใหญ่เหมือนการต้มปลาตัวเล็ก ไม่ควรคนบ่อย เพราะปลาจะแหลก
การปกครองที่ดีที่สุด ประชาชนไม่รู้ว่าถูกปกครอง
การปกครองรองลงมาคือการปกครองที่ประชาชนสรรเสริญ
การปกครองลำดับที่สามคือการปกครองที่ประชาชนหวาดกลัว
การปกครองที่แย่ที่สุดคือการปกครองที่ประชาชนรังเกียจ ภาษีที่มากเกินไป
ทำให้ประชาชนอดอยาก
กฏและข้อบังคับมากเกินไป ทำให้ปกครองประเทศไม่ได้ ยิ่งมีข้อห้ามประชาชนยิ่งยากจน
ยิ่งสร้างสิ่งใหม่ ประชาชนจะยิ่งโลภ
ยิ่งออกกฏหมายยิ่งมีขโมย เล่าจื๊อสอนต่อว่า
นักปกครองที่ฉลาดยอมรับทั้งคนดีและคนเลว
ดังนั้นทุกคนจึงกลายเป็นคนดีไว้ใจทั้งคนซื่อสัตย์และคนไม่ซื่อสัตย์ ดังนั้นทุกคนจึงกลายเป็นคนซื่อสัตย์ นักปกครองฉลาด ไม่เคยสิ้นหวังจากคนโง่เพราะรู้วิธีหาประโยชน์จากสิ่งเหล่านั้น เมื่อชาติใหญ่ถ่อมตนจะชนะใจชาติเล็ก เมื่อชาติเล็กถ่อมตนจะได้รับการโอบอุ้มจากชาติใหญ่ ชาติใหญ่ควรถ่อมตนมากขึ้น
ชาติเล็กถ่อมตนรักษาตัวได้ดีที่สุด
ชาติใหญ่ถ่อมตนจะชนะใจโลกทั้งโลก เล่าจื๊อไม่เพียงสอนให้รู้จักเป็นผู้ชนะ ยังสอนวิชาที่ยากยิ่งกว่า...นั่นคือวิชา ของผู้แพ้ คำพูดจริงใจไม่ไพเราะ
คำพูดไพเราะอาจไม่จริงใจ ผู้ที่รู้ไม่พูดมาก ผู้ที่พูดมากไม่รู้ โลกไม่ได้โต้เถียงกับผู้ที่ไม่โต้เถียง จิตใจที่สงบและอดทน
เป็นพื้นฐานแห่งชีวิตที่เป็นสุข
จงหยุดดีกว่าเติมน้ำจนล้นถ้วย
จงอย่าภูมิใจจนเกินไป
มิฉะนั้นจะไม่มีสิ่งใดให้ภูมิใจ
จงอย่าแหลมคมจนเกินไป มิฉะนั้นจะเสียคม บ้านเมืองที่เต็มไปด้วยทองคำ...ยากจะปลอดภัย บุคคลที่โอ้อวดความมั่งคั่ง
เป็นผู้เชื้อเชิญหายนะให้มาเยือน ชื่อเสียงกับชีวิต
สิ่งใดมีค่าต่อท่านมากกว่ากัน สุขภาพ...หรือ...สมบัติ
สิ่งไหนสำคัญต่อท่านมากกว่า หากท่านรักชื่อเสียงมากเกินไป ท่านจะสูญเสียอย่างหนักในวันหนึ่ง หากท่านไม่รู้ว่าจะหยุดตรงไหน...ท่านจะประสบอันตราย เล่าจื๊อทิ้งท้ายในคำสอนบทนี้ว่า
หากรู้จักพอ...ถอนตัวในเวลาเหมาะสม
ท่านจะมีชีวิตอยู่ยาวนาน...นี่คือวิถีแห่งสวรรค์
คำสอนนี้สอนเมื่อ2,600ปี ที่แท้...น่าอัศจรรย์.ถึงวันนี้...ก็ยังเป็นคำสอนที่ทันสมัย อนุญาต...มอบให้คนดีที่น่ารัก
อ่านแทนคำอวยพรปีใหม่
2558
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น