ประเทศมหาอำนาจ ที่ใช้รถเมล์โดยสารระหว่างรัฐต่อรัฐ

ประเทศมหาอำนาจ ที่ใช้รถเมล์โดยสารระหว่างรัฐต่อรัฐ ก็เห็นจะมีแต่สหรัฐ อเมริกา เพราะเส้นทางรถไฟมีน้อย ประชาชนนิยมใช้รถยนต์ส่วนตัว และมีรถเกรฮาวน์ วิ่งข้ามรัฐ ทำเวลาได้เที่ยงตรง ประเทศญี่ปีน และอินเดีย มีความเหมือนกันที่ มีเส้นทางรถไฟมาก รถไฟในญี่ปุ่น วิ่งได้เร็ว ถึง 250 กิโลต่อชั่วโมง ที่รู้จักรกันในนาม รถชิกังเซน จะวิ่งเร็วกว่านี้ก็ได้ แต่ชาวบ้าน ที่ทางรถไฟวิ่งผ่าน เขาร้องเรียนว่า เสียงดังรบกวน ถึงจะทำแนงกำแพงกันเสียง ก็ช่วยได้แค่ระดับหนึ่ง อินเดียมีชื่อเสียงเรื่องรถไฟมานาน ระบบรางคู่ 120 เมตร์ ที่สร้างไว้เมื่ออังกฤษปกครอง รถไฟไทยต้องส่งคนไปศึกษา เรื่องระบบราง ระบบชุมทางรถไฟ ที่เขาเจริญรุดหน้าไปมาก เคยวิ่งตรงเวลา แต่เมื่อพรรคกองเกรสหมดอำนาจลง รถไฟอินเดีย ก็วิ่งตรงเวลาบ้างไม่ตรงบ้าง แต่ถึงอย่างนั้น ก็ไปถึงที่หมายปลายทาง เร็วว่ารถยนต์ อินเดียจึงไม่นิยมใช้รถเมล์เดินทางระหว่างรัฐต่อรัฐ เส้นทางรถยนต์เขาทำเพียงแค่ 2 เลน ส่วนใหญ่จะเป็นรถบรรทุกสินค้า ที่จำเป็นจะต้องส่งให้ถึงที่หมาย โดยเร็ว อินเดียมีบ่อน้ำมัน หลายแห่ง ในรัฐอัสสัม พอใช้

ป ระเทศไทย ก็มีบ่อน้ำมัน หลายแห่ง ที้งบนบก ที่ฝาง เพชรบูรณ์ และบ่อกาซในทะเล แต่ไม่พอใช้ เพราะใช้เชื้อเพลิงมาก เงินตรงของประเทศหมดไปเพราะสั่งเข้าน้ำมันเชื้อเพลิง มากเป็นลำดับหนึ่ง (จำตัวเลขไม่ได้) ตามมาด้วยปัญหามลภาวะ และอุปัทวะเหตุ ถ้าพัฒนาระบบรถไฟให้ดีขึ้น สร้างระบบรางคู่ ที่ราคาค่าก่อสร้างถูกกว่าสร้างถนน ไฮเวย์ ควรจะยกเลิกรถยนต์โดยสารในเส้นทางที่รถไฟไปถึง ที่ดินของรถไฟ ที่พระพุทธเจ้าหลวงพระราชทานไว้ ก็อย่าเอาไปขายกิน นักการเมืองเอาไปออกโฉนดก็มี บ้านเมืองจึงเป็นอย่างที่เห็นเวลานี้
ควรจะยกเลิกรถโดยสารทางไกล