หนึ่งบทบาทที่ยิ่งใหญ่ และสำคัญมาก..คือความเป็นแม่..
กับบทบาทผู้ให้กำเนิด ...หลายฝ่ายยกย่องผู้เป็นมารดา
...แม่ผู้รับบทหนัก ตั้งแต่แรกอุ้มท้อง จนลูกกำเนิดออกมา
..แม่ต้องอดทน ลำบากมากเหลือเกิน
...แม้ยากลำบากแค่ไหน แม่ก็ยังรักลูก
แม้ในวันหนึ่ง พ่อกับแม่จะหมดรักต่อกัน แต่ความรักของแม่ที่มีต่อลูก ยังเป็นอมตะ ไม่เปลี่ยนแปลง
ไม่ว่าลูกจะดี หรือไม่ เพียงใด....
....ผู้เป็นแม่ยังเป็นห่วงและเห็นใจลูกอยู่เสมอ...
ความรู้สึกของเขา เมื่อมองจากความเป็นลูก.....
ไม่ว่า พ่อ แม่จะเป็นอย่างไร ผู้ให้กำเนิดย่อมเป็นหนึ่งในใจเสมอ....
...มองจากความรู้สึกของตัวเขาเอง แล้วเขาก็นึกถึงเธอ
..บางมุมมอง เขาสัมผัสได้ เธอรักและห่วงเขามากๆ....
อยากใช้ชีวิตร่วมกับเขา สร้างครอบครัวที่อบอุ่น
...แต่เขารู้สึกไม่สบายใจ เมื่อนึกถึงความรู้สึกของลูกทั้ง 3 ของเธอ
หากแม่มีใครคนใหม่เข้ามา ดูอีกทีก็เหมือนกับเขาเป็นผู้แย่งความรัก ความอบอุ่นระหว่างพ่อ - แม่ของพวกเขา ออกจากกัน
หรือแม้ว่า ลูกทั้งสาม จะเข้าใจเหตุผลที่พ่อ - แม่ ไม่อยู่ด้วยกัน
แต่พ่อและแม่แท้ๆ ยังคงเป็นหนึ่งอยู่เสมอ
เขาอยากให้บทบาทแม่ของเธอ....โดดเด่นมากขึ้น
เขาไม่แน่ใจเหมือนกันว่า เธอจะรักเขาได้มากมาย ยาวนานแค่ไหน
วันหนึ่งอาจจะเบื่อก็ย่อมได้....
อะไรที่มากเกินไป ย่อมเบื่อเร็ว....
แต่เธอยังคงรักลูกทั้งสามของเธอได้ตลอดชีวิตของเธอ ไม่ว่าลูกของเธอจะเป็นอย่างไรก็ตาม....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น