เธอโทรหาเขาตอนเลิกงาน หลังจากที่เธอกลับถึงบ้านพักของเธอแล้ว
หลังจากทักทาย สอบถามว่า เหนื่อยไหม หนาวหรือเปล่าแล้ว
เธอจึงสอบถามเขา ถึงข้อความในบันทึก บางคำที่เขาเขียนว่า
เขาและเธอจะไม่มีลูกด้วยกันอย่างแน่นอน!!!
เธออ่านแล้ว ไม่สบายใจ
เขียนแบบนี้ เขากำลังรู้สึกว่า เธอไม่ได้เป็นของเขาเหมือนเดิมใช่ไหม
ลูกทั้งสามของเธอ ต่อไปจะเป็นสิทธิของผู้เป็นพ่อฝ่ายเดียว
เธอมีบทบาทแค่ดูแลเท่านั้น
จะไม่ดูแลก็ได้ อยากจะมีส่วนส่งเสียเลี้ยงดูบ้าง ฝ่ายพ่อเด็กก็ยินดี
เธอบอกเขาว่า ใช่ว่า เธอจะต้องให้เวลาทั้งหมดดูแลลูก โดยไม่มีเวลาให้เขาเสียเลย
เธอหยิบคำพูดของคุณพ่อที่เตือนสติเธอว่า
"ถึงอย่างไร ทั้งสามก็เป็นลูกของเขาเหมือนๆกับที่เป็นลูกของเธอ ฝ่ายพ่อเด็กก็ต้องรักเหมือนกันนั่นแหละ"
ที่เขาเขียนสะท้อนออกมาแบบนี้ กำลังคิดจะจากเธอใช่ไหม
ไม่คิดที่จะใช้ชีวิตคู่ร่วมกันอย่างที่ตั้งใจไว้ใช่ไหม
ถึงบอกว่า ไม่คิดที่จะมีลูกด้วยกัน..
เขาได้แต่นิ่ง...
... ดูเหมือนว่า คิดไปทางไหน ขยับอย่างไร ก็มีแต่เจ็บปวด
... เมื่อเขาเห็นรูป และคลิปวิดีโอ ลูกของเธอ เห็นการดูแล และแววตาเธอเวลาที่พูดถึงลูกๆ...
...อ่อนโยน อบอุ่น ...
เขาอยากเห็นเธอได้ดูแลเลือดเนื้อเชื้อไขของเธอจนเติบโต...
..แต่เมื่อเกิดปัญหา กับความต้องการที่ฝ่ายพ่อ ต้องการสิทธิในตัวเด็กทั้ง 3
ถึงที่สุดแล้ว เธอคงจะยินยอม ยกสิทธิให้.....
....
หลายเรื่องที่เธอเปิดเผย เขาต้องทำใจพอสมควร
ความจริงแล้ว เขาอยากเป็นเจ้าของเธอคนเดียว
มอบความรักให้เธอคนเดียว....
.....แต่เมื่อเธอเคยมีเจ้าของมาก่อน ...
...เขาก็ทำใจยอมรับ เพราะนั่นคือ อดีต...ที่ผ่านไป
หวังให้ปัจจุบันและอนาคต เขาเป็นเจ้าของเธอคนเดียว....
เมื่อมีทายาท ต่างก็เป็นเจ้าของร่วมกัน
มอบความรักและความเอาใจใส่ให้อย่างเต็มที่
แต่เมื่อเธอบอกว่า เธอมีเลือกเนื้อเชื้อไขแล้ว ถึง 3 คน
เป็นเหตุผลสำคัญ ที่ทำให้เธอรู้สึกเสียใจมาจนถึงวันนี้...
เสียใจกับการตัดสินใจในอดีต....
..ในระหว่างที่เธอให้เขาดูคลิป และรูปถ่ายของลูกๆเธอ
และฟังเธอพูดถึงลูกๆด้วยแววตาที่อ่อนโยน...
นั่นแสดงออกถึงความรักของแม่ที่มอบให้ลูกอย่างเปี่ยมล้น บริสุทธิ์ใจ....
จนเขาคิดที่จะหาหนทางช่วยเธอ เพื่อให้เธอสมควรที่จะมีสิทธิ์ในตัวของเลือดเนื้อเชื้อไขของเธอบ้าง
.....เหมือนอย่างคู่สมรสที่เลิกรากันไป แล้วเรียกร้องสิทธิ์ในตัวเด็ก....
หลายกรณี มักให้สิทธิ์แก่ฝ่ายแม่...
.... เขาหวังไว้ เธอน่าจะได้สิทธิ์นี้บ้าง
อย่างน้อย ทั้งพ่อและแม่ ควรที่จะมีสิทธิ์เท่ากัน....
... เพราะต่างฝ่าย ก็รักลูกเช่นกัน แม้ว่า ผู้ให้กำเนิดทั้งสองฝ่าย จะไม่ได้รักกันแล้ว...
ถ้าเขาเป็นลูก เขาก็อยากได้รับความรักจากแม่อย่างเต็มที่..
....ไม่ว่าแม่จะอยู่ที่ไหนก็ตาม...
ถ้าเขามีลูก เขาก็อยากให้ลูกของเขา ได้รับความรักอย่างเต็มที่....
... ไม่ต้องถูกแบ่งปันจากใคร หรือเกิดการเปรียบเทียบในเรื่องของความรัก....
..ถ้าเขาและเธอ มีลูกด้วยกัน....
.... ด้วยความสัมพันธ์ทางสายเลือด
ลูกของเธอทั้งสาม ย่อมจะนับว่า เป็นพี่น้องแม่เดียวกันกับลูกของเขา....
แม่และลูกก็ย่อมควรที่จะมีโอกาสได้เจอกัน....
.... เขายอมรับว่า เขายังทำใจไม่ได้...
...ที่จะต้องพบเจอกับคนในอดีตของเธอ....
คนที่พบเธอ ก่อนเขา..
..และคนที่ทำให้เธอเจ็บช้ำ จนมาพบกับเขาภายหลัง...
...
เพียงเห็นความเสียใจ น้ำตา เสียงร้องไห้อย่างเจ็บปวดของเธอ ในวันนั้น ที่เธอบอกว่า เธอไม่มีใครอีกแล้ว...
เพราะใครล่ะ ทำให้เธอร้องไห้....
... เพราะการเรียกร้องสิทธิของผู้เป็นพ่อแต่เพียงฝ่ายเดียวไม่ใช่หรือ..
...ที่ทำให้เธอเจ็บช้ำ ร้องไห้ออกมาในวันนั้น....
....เขายังทำใจที่จะยอมรับ และรู้จักกับคนในอดีตของเธอ ที่ทำให้เธอเจ็บช้ำไม่ได้
.... นึกถึงแล้ว ก็รู้สึกเจ็บปวด...
... เจ็บเพราะเขา มอบความรักให้แก่เธอ
แต่เขาคนนั้น กลับทำให้เธอเจ็บปวดอย่างหนัก....
.. เขาอาจจะยังไม่มีความอดทนมากเพียงพอที่จะยอมรับในจุดนั้นได้......
และด้วยฐานะการงาน...
... หากลูกของเขากับเธอ เติบโตในสังคมในแบบวิถีชีวิตที่เขาเป็นอยู่...
....แบบติดดิน โลโซ ธรรมดา สบายๆ.....
หากลูกของเธอทั้งสองบ้าน เจอกัน....
.... เกิดการเปรียบเทียบหลายอย่าง....
ไม่อยากให้ลูกของเธอที่อยู่บ้านใดบ้านหนึ่ง เกิดความรู้สึกว่า ใครด้อยกว่าใคร..
..ไม่ว่าจะเป็นการด้อยทางฐานะ, ด้อยทางความรักที่ได้รับจากผู้ให้กำเนิด.....
เขาไม่รู้จะใช้เวลาทำใจอีกนานเท่าไหร่ จึงจะใจกว้างพอที่จะยอมรับในจุดนี้ได้...
... ขยับไปทางไหนก็เจ็บ
อยู่นิ่งๆก็เจ็บ......
ไม่ว่าเธอจะพูดอย่างไร แบบไหน ก็เจ็บอีก.....
แม้เขาจะยอมรับได้ว่า เขามาทีหลัง
แถมยังมีความพร้อมทางฐานะ ความมั่นคงที่ด้อยกว่า.....
..... อีกมุมหนึ่ง เขาก็ไม่อยากที่จะเป็นคนที่เป็นผู้แย่งความรักจากลูกทั้งสามของเธอ....
แต่เขาก็อยากมีลูกกับเธอ..
....ลูกที่เขาและเธอ มอบความรัก และการดูแลให้อย่างเต็มที่
ไม่ต้องแบ่งปันให้ใคร
มีเธอเป็นแม่ของลูกของเขาเท่านั้น
เหมือนที่เขาต้องการให้เธอเป็นของเขาคนเดียว
แต่ความจริง ก็คือความจริง....
ในเมื่อเขายอมรับความจริงบางจุดไม่ได้...
เขายอมเจ็บที่จะไม่มีลูกกับเธอจะดีกว่า....
.... หากเธอมีสิทธิ์ในลูกของเธอทั้งสามคนเท่ากับอีกฝ่าย
ให้เขามอบความรัก ช่วยดูแลเลือดเนื้อเชื้อไขของเธอและเขาคนนั้น ....
... เขายังพอที่จะยอมรับได้มากกว่า ที่จะเห็นเธอแบ่งปันความรัก ความห่วงใยให้กับลูกของเขาและเขาคนนั้น....
..ซึ่งก็เป็นลูกของเธอทั้งนั้น.....
แต่คำที่เธอพูดกับเขาอย่างมีอารมณ์
เธอบอกว่า นั่นก็เป็นลูกของเขาคนนั้นเหมือนกัน...
ยังไงเขาก็ต้องรักและห่วงใยเหมือนกับเธอนั่นแหละ....
..... เธอมีลูกกับเขาคนนั้นถึงสามคน...
แล้วเธอจะมีลูกกับเขาได้สักกี่คนกัน...
...อายุที่มากขึ้น สุขภาพร่างกายที่แข็งแรงน้อยลง...
หากเอาความรักของแม่ที่พยายามแบ่งให้ลูกๆเท่าเทียมกัน
ยังไง เธอรักและห่วงใยลูกทั้งสามของเธอมากกว่าอยู่ดี....
ขยับไปทางไหนก็เจ็บ แบบไหนก็เจ็บ
งั้นเลือกทางที่เจ็บน้อยๆดีกว่า
ใช้ชีวิตกับเธอเท่านั้น
เพราะเธอก็มีลูกแล้ว.....
เดี๋ยวเธอจะแบ่งความรักมากเกินไป...
...เหมือนความรักของเขา ที่รู้สึกเหมือนถูกแบ่งปันในบางเวลา....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น