ตอนสาย เธอโทรมาถามเขา วันนี้ จะออกมาหาเธอมั้ย
เธออยากให้เขามา จะพาไปปิคนิค แก่งเลิงจาน
เขาพึ่งกินข้าวเสร็จ ไปเล่นกะหมาๆ
เขาบอกว่า เดี๋ยวออกไป
เขานั่งรถไปถึง 11.10 น. แวะไปเข้าห้องน้ำ แล้วโทรหาเธอตอน 11.35 น.
แต่เธอพาน้องสาวออกมาหาจองตั๋วรถเข้า กทม. กว่าจะเสร็จ กลับไปส่งน้องและออกมาหาเขา
เขาต้องรอถึง 12.40 น.
เขารอนาน รออยู่คนเดียว
เปล่าเปลี่ยว
วันสิ้นปีต้องมานั่งอยู่คนเดียว ท่ามกลางผู้คนหลากหลาย
พร้อมหน้าพร้อมตา ทั้งพี่น้อง ครอบครัว มาเที่ยวกันอย่างอบอุ่น
ทำให้เขารู้สึกว้าเหว่ เหงาใจอย่างมาก
การรอคอยมันทรมานจริงๆ
เธอขับมอเตอร์ไซต์มาถึง แล้วก็พาเขาไปแก่งเลิงจาน
ไปปิกนิค
สั่งข้าวเหนียวส้มตำ หอบเสื่อไปหามุมร่มๆในสวนสุขภาพ
นั่งกินข้าว อิ่มแล้ว นอนหนุนตักของกันและกัน
คุยกันไป จนแดดไล่ ต้องย้ายเสื่อหลบแดดหลายครั้ง
ถึงรอนานก็ยังมีเวลาส่วนตัวได้ชดเชยได้บ้าง
ทั้งเมื่อวานและวันนี้ มีเวลาที่อยู่ด้วยกันสองต่อสองเสียที
ก่อนหน้านี้ ไม่ค่อยมีเวลาแบบนี้เลย
แป๊บเดียวบ่าย 3 ครึ่ง เลยต้องเก็บเสื่อ จานมาคืนร้าน
ก่อนที่เธอจะขับรถมาส่งเขาขึ้นรถกลับบ้าน
สิ้นปี ไม่สิ้นใจจริงๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น