" หญิงสาวชาวเหนือแต่งงานกับหนุ่มใต้หญิงสาวไม่ทานเผ็ด แต่หนุ่มใต้ขาดเผ็ดไม่ได้มีอยู่วันหนึ่ง หญิงสาวกลับบ้านแม่ พ่อของเธอซึ่งชอบทานเค็มเป็นคนทำอาหารเมื่อถึงเวลาทานข้าว คุณแม่ของเธอถือถ้วยใส่น้ำร้อนมาใบหนึ่ง ก่อนทาน แม่ของเธอก็คีบอาหารผ่านน้ำร้อนในถ้วย จากนั้นถึงคีบเข้าปาก ทานอย่างเอร็ดอร่อยโดยไม่พูดอะไร
เธอสังเกตสิ่งที่แม่ทำ จึงเข้าใจว่าทำไม่พ่อกับแม่จึงอยู่กันได้ยืดยาววันต่อมา เธอทำอาหารที่สามีชอบทาน แน่นอน แต่ละอย่างมีรสเผ็ดจัดจ้านแต่ตรงหน้าของเธอ มีน้ำร้อนอยู่ถ้วยหนึ่ง สามีของเธอเห็นภรรยาคีบอาหารผ่าน
น้ำร้อนแล้วก็ทานอย่างเอร็ดอร่อย น้ำตาก็รื้นขึ้นมาวันต่อมา สามีของเธออาสาทำอาหารบ้าง แต่อาหารที่เขาปรุงไม่มีอะไรที่เผ็ด
เลยสักอย่าง แต่ว่า ตรงหน้าของเขา มีจานเล็กๆที่มีพริกอยู่เต็มจาน ทุกครั้งที่เขาตักข้าวเข้าปาก เขาก็จะหยิบพริกในจานนั้นตามเข้าปาก
ไปด้วย ทุกคำข้าวอร่อยเหมือนเดิม...............เพื่อชีวิตร่วมเขาเลือกที่จะเพิ่มจานพริก เธอเลือกที่จะเพิ่มถ้วยน้ำร้อน นี่คือปรัชญาในการร่วมชีวิตประชากรบนโลกมีมากถึง 7พัน2ร้อยล้านกว่าคน คนที่ใช้ชีวิตร่วมกับคุณ ไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่พี่น้อง สามีภรรยาและญาติมิตร หากมิใช่มีวาสนาต่อกันมา จะมาร่วมชีวิตกันได้อย่างไร? รักและถนอมคนรอบตัวให้มากนะค่ะ เพราะเราต่างมีวาสนาที่ได้มาอยู่ร่วมกัน "
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น