เพื่อนไม่ทิ้งเพื่อน.. อย่าลืม ลุงแดง - เสภา (ธนาชัย ศรีชู) กับช่วงเวลาสู้จนหยดสุดท้ายแห่งชีวิต
-ลุงแดง เสภา เป็นโรคมะเร็งโพรงจมูก ตรวจพบตั้งแต่ปี 2554 เวลานี้ มะเร็งลุกลามไปก้านสมอง, ปอด , หลายส่วนในร่างกาย ก่อนป่วยมีอาชีพขายไอศครีม และเป็นนักต่อสู้เคียงข้างมวลชนมาหลายปี
- ปัจจุบัน อยู่ได้ด้วยมอร์ฟีน และออกซิเจน อาการหนัก ทานอาหารไม่ได้ ทานได้แต่ยาคูล, บางครั้งก็เพ้อ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ นอนพักอยู่ที่บ้าน : หมู่บ้านรัตนโกสินทร์ 200ปี รังสิต
- คนในครอบครัว คอยดูแลประคับประคอง อาการหนัก จนถึงที่สุด ระยะสุดท้ายแล้ว
- ใครมีเวลา แวะไปให้กำลังใจลุงแดง (ไม่ค่อยมีคนไปเยี่ยม) เพราะกำลังใจ...สำคัญที่สุด
คลิปวิดีโอ 3กพ2558 ไปเยี่ยมลุงแดง เสภา: http://youtu.be/i1IyT6pyiB8
- ลุงแดงเสภา นอนพักบนเตียงตลอดเวลา
** ต้องการบริจาค แพมเพิร์ส และแผ่นป้องกันแผลกดทับ
ติดต่อสอบถามได้ที่ : ธนาชัย@@@
+ + + +
... วันเวลาล่วงเลย มิเคยลืมเลือนจดจำ น้ำคำมิเคยจืดจาง
... ข้ามแม่น้ำป่าเขา เรื่องราวร่องรอยเส้นทาง รกร้างช่วยกันถากถาง มิวางกลัวเกรงไหวหวั่น
... กราบวิงวอน ขอพรฟ้าประทาน ช่วยดลบันดาล.อย่าแผ้วพานผองภัย..
* เหนื่อยและล้า น้ำตาคอยช่วยปลอบใจ
จับมือไว้ น้ำใจช่วยกั้นประคอง
อย่าได้ร้อง ต้องเข้มแข็ง เรี่ยวแรงและลมหายใจ ก้าวต่อไป..
คงจะมีสักวัน พระจันทร์ยังมีรอยยิ้ม
พริ้มพราวอยู่บนนภา
โอ้เจ้าดาวดวงน้อย ข้างคอยดวงเดือนดารา วับวาวอยู่บนฟากฟ้า แม้ราตรีอันแสนเปลี่ยว
เกี่ยวก้อยเดิน บนหนทางต่อสู้
ไปสุดกู่ แม้ทางอ้างว้างเปล่าเปลี่ยว..
(ที่มา : ยามยาก - นาท ซูดาน)
-ลุงแดง เสภา เป็นโรคมะเร็งโพรงจมูก ตรวจพบตั้งแต่ปี 2554 เวลานี้ มะเร็งลุกลามไปก้านสมอง, ปอด , หลายส่วนในร่างกาย ก่อนป่วยมีอาชีพขายไอศครีม และเป็นนักต่อสู้เคียงข้างมวลชนมาหลายปี
- ปัจจุบัน อยู่ได้ด้วยมอร์ฟีน และออกซิเจน อาการหนัก ทานอาหารไม่ได้ ทานได้แต่ยาคูล, บางครั้งก็เพ้อ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ นอนพักอยู่ที่บ้าน : หมู่บ้านรัตนโกสินทร์ 200ปี รังสิต
- คนในครอบครัว คอยดูแลประคับประคอง อาการหนัก จนถึงที่สุด ระยะสุดท้ายแล้ว
- ใครมีเวลา แวะไปให้กำลังใจลุงแดง (ไม่ค่อยมีคนไปเยี่ยม) เพราะกำลังใจ...สำคัญที่สุด
คลิปวิดีโอ 3กพ2558 ไปเยี่ยมลุงแดง เสภา: http://youtu.be/i1IyT6pyiB8
- ลุงแดงเสภา นอนพักบนเตียงตลอดเวลา
** ต้องการบริจาค แพมเพิร์ส และแผ่นป้องกันแผลกดทับ
ติดต่อสอบถามได้ที่ : ธนาชัย@@@
+ + + +
... วันเวลาล่วงเลย มิเคยลืมเลือนจดจำ น้ำคำมิเคยจืดจาง
... ข้ามแม่น้ำป่าเขา เรื่องราวร่องรอยเส้นทาง รกร้างช่วยกันถากถาง มิวางกลัวเกรงไหวหวั่น
... กราบวิงวอน ขอพรฟ้าประทาน ช่วยดลบันดาล.อย่าแผ้วพานผองภัย..
* เหนื่อยและล้า น้ำตาคอยช่วยปลอบใจ
จับมือไว้ น้ำใจช่วยกั้นประคอง
อย่าได้ร้อง ต้องเข้มแข็ง เรี่ยวแรงและลมหายใจ ก้าวต่อไป..
คงจะมีสักวัน พระจันทร์ยังมีรอยยิ้ม
พริ้มพราวอยู่บนนภา
โอ้เจ้าดาวดวงน้อย ข้างคอยดวงเดือนดารา วับวาวอยู่บนฟากฟ้า แม้ราตรีอันแสนเปลี่ยว
เกี่ยวก้อยเดิน บนหนทางต่อสู้
ไปสุดกู่ แม้ทางอ้างว้างเปล่าเปลี่ยว..
(ที่มา : ยามยาก - นาท ซูดาน)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น