โลกธรรม บททดสอบ การละ"ตัวกู-ของกู"
โลกธรรมเป็นเรื่องนอกตัวทั้งนั้น ได้ลาภเสื่อมลาภ ได้ยศเสื่อมยศ สรรเสริญ นินทา สุขหรือทุกข์ ล้วนเป็นเรื่องที่คนอื่นทำกับเรา
ลาภคือสิ่งที่เราได้จากคนอื่น เสื่อมลาภเกิดขึ้นเมื่อคนอื่นเอาไป หรือแย่งชิงไป ได้ยศก็เพราะมีคนหามาให้ เสื่อมยศก็เพราะมีคนเอาไป มันเป็นเรื่องนอกตัวทั้งนั้น
ถ้าเรายังหวั่นไหว กับสิ่งนอกตัว เพราะยังมีความยึดติดแบบหยาบ ๆ ก็ยากที่จะรับมือกับกิเลสอวิชชา ซึ่งเป็นเรื่องที่ประณีตลึกซึ้งมากกว่า
จะมองโลกธรรมเป็นเสมือนแบบฝึกหัดขั้นต้นและขั้นกลางก็ได้ แต่ผู้ปฏิบัติธรรมจำนวนมากก็ยังหลุดไม่ได้ แม้จะไม่สนใจเรื่องทรัพย์ แต่กลับติดเรื่องสรรเสริญนินทา จึงเป็นเสมือนภูเขากั้นทางสู่พระนิพพาน โลกธรรม เช่น ยศ ตำแหน่ง คำสรรเสริญ คำนินทา เป็นเรื่องสมมติ เห็นได้ไม่ยากว่าเป็นของชั่วครั้งชั่วคราว ไม่ใช่เป็นของเราจริง ๆ เป็นของที่คนอื่นเขาให้มา ให้มาแล้วก็เอาไปได้ เวลาพอใจเขาก็ชมเรา แต่พอเขาไม่พอใจ เขาก็เปลี่ยนจากชมเป็นด่า ยศ ตำแหน่งก็เช่นเดียวกัน เขาให้มาแล้วก็ถอดถอนเอาไปได้ เห็นได้ง่ายเลยว่า มันไม่เที่ยง ไม่ใช่ของเรา...
ถ้าเทียบกับกาย-ใจซึ่งอยู่กับเรามาตลอด ความไม่จีรังของร่างกายและใจก็ยังพอเห็นอยู่ แต่การที่จะเห็นว่ามันเป็นทุกข์ล้วน ๆ และไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา เป็นเรื่องยากมาก ขนาดโลกธรรมซึ่งเป็นสิ่งนอกตัว ก็ยังหลงว่าเป็นเรา เป็นของเรา หรือเพลิดเพลินว่าเป็นความสุข ถ้ายังมองไม่เห็นว่า (กาย-ใจ) มันไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา และเจือไปด้วยทุกข์มาก เราจะเป็นอิสระเข้าถึงพระนิพพานได้อย่างไร
โลกธรรมจึงเป็นเสมือนบททดสอบสำคัญที่เราต้องผ่านให้ได้ ถ้าผ่านไม่ได้ก็ไม่ต้องพูดถึงนิพพาน ไม่ต้องพูดถึงความเป็นอิสระหรือความสุขแท้
พระไพศาล วิสาโล
จาก หนังสือ เส้นผมบังความสุข
ที่มา http://www.facebook.com/visalo?fref=ts
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น