++

...+

Theขี้ฝุ่นริมทาง

วันอาทิตย์ที่ 3 สิงหาคม พ.ศ. 2551

บทกวี"จากเพื่อนถึงเพื่อน" โดย คมทวน คันธนู

: จากเพื่อนถึงเพื่อน :

      
                                    โคลง  @ ร้าวเจ็บอีกร้อยเจ็บ ใจกาย
                                         อย่าฝ่ออย่าฟูมฟาย ฝึกกลั้น
                                         ทางใหม่ย่อมมั่นหมาย มุ่งต่อ
                                         กี่ขอบ กี่ร้อยขั้น ลุกข้ามขันแข็ง
      
                                  ฉันท์ @ กี่อุปสรรค จักมิระย่อ
                                         ท้อก็มิท้อ ถอยพละแรง
                                         ถึงระยะไกล ใจจะแสดง
                                         ทุกระยะแฝง ยอมสละพลี
      
                                  ฉันท์ @ พื่อชนะมาร ต้นหฤโหด
                                        อันจะอุโฆษ ถ้อยสดุดี
                                        เอาชนะมึง ซึ่งทรพี
                                        มีรึจะหนี ผองทุระภัย
      
                               กาพย์ @ มึงโร่มึงโห่ร้อง
                                       ลำพองชั่วว่าคือชัย
                                       แหกปากสำรากไป
                                       สำเริงงับรอรับเงิน
      
                                       ปรมปรีดิ์เถิดผีเปรต
                                       หลงทุเรศเป็นจำเริญ
                                       แดง ด่างลากหางเดิน
                                       ดังเลื้อยลากขึ้นจากหลุม
      
                                       มึงยิ้มกระหยิ่มเยาะ
                                       รุมหัวเราะไล่กลุ้มรุม
                                       พวกกูจะกู้กุม
                                       แล้วเดินหมากปิดฉากมึง
      
                         กลอน @ กี่ผิดหวังพลั้งพลาดกี่บาดแผล
                                   มันก็แค่พลาดหวังเพิ่มครั้งหนึ่ง
                                   แต่เพิ่มย้ำสำนึกให้ลึกซึ้ง
                                   ย้ำลงถึงมิตรทัศน์ถึงศรัทธา
      
                                  พิ่มผิดหวังพลั้งพลาดเพิ่มบาดแผล
                                   คงแน่วแน่หนุนเนื่องไปเบื้องหน้า
                                   หากเพื่อนร้อนอ่อนระโหยแรงโรยรา
                                   ประคองมาเพื่อนขึ้นก้าวยืนเคียง
      
                                  มื่อเพื่อนลุกทุกเราเป็นเงาร่ม
                                   เป็นสายลมไล่แดดที่แผดเปรี้ยง
                                   เลือดปนเหงื่อเนื้อปนหนังไหลหลั่งเรียง
                                   ก็แค่เพียงผิวเผินเมินมันซะ!
      
                                  มื่อพร้อมลุกทุกเราคือเบ้าหลอม
                                   คือเบ้าล้อมมวลรวมไม่หลวมหละ
                                   แม้นหนทางข้างหน้าเต็มภาระ
                                   ทุกเบ้าจะหลอมใจมอบให้เรา?
      
                                                                    คมทวน คันธนู

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น