แต่ยากจักหักใจได้นะเอ๋ย
ไม่ อยากปล่อยให้ใจไปตามเลย
แต่จะเฉยได้อย่างไรใจร้อนรน
ทั้งที่เคยพบกันทุกวันวี่
รักเป็นพี่หรือเพื่อนใจให้ฉงน
ความ อาทรพี่ห่วงใยมีให้จน
มากเหลือล้นสุดเอ่ยเผยพูดจา
รักอยากเป็นน้องสาวเหมือนคราวหลัง
ใจก็ยังเบือนบิดคิดห่วง หา
ด้วยสายตาที่แลทอดตลอดมา
ยามเมื่อคราหม่นเศร้าพี่เข้าใจ
จะรักพี่คนนี้ให้เป็นพี่
จะไม่มีจิตห่วงหามา พิสมัย
จะรักพี่เหมือนคนเก่าเท่าหัวใจ
นะพี่ชาย ขอแค่นี้คงดีพอ
ป่าค้างตะวัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น