อีสาน ม่วนซื่น
โดย Pong U-dong อยากให้ทุกคนอ่าน ครับ
บัดนี้สิขอกล่าวเว้า นิทานเก่าแต่ปางหลัง เป็นครองธรรมคำสอน ท่านผู้ฟังนั้นควรรู้ ฤดูกาลมาถึงแล้ว เดือนสิบเพ็งบุญข้าวสาก แม่โลดหิวอยากข้าว เขาขังไว้ขวบปี ยมภิบาลเพิ่นซี้ เปิดป่องประตูไข เตรียมตัวมาไวไว กะต่ามีเตรียมพร้อม ว่าแมนจอมแพงหล่า มาทำบุญอุทิศส่ง บาดมาฮอดวัดแล้ว บ่เห็นแก้วลูกตน เห็นแต่ลูกเพิ่นเอิ้น หา พ่อแม่ อยู่แซว แซว ลูกแม่ไปทางได๋ ส่างบ่เห็นโลดเย็นจ้อย แม่มาคอยแม่มาถ่า คอนกะต่ายืนเวิน คอยลูกเอิ้นจนใจอ่อน มาเป็นตาออนซอน หมู่เขามาแตกวื้อ วื้อ มีแต่หน้าผู้อื่นเขา แม่มาตั้งแต่เซ้า ยืนถ่าอยู่จนงายเงย ลูกรักเอยนอ บุตรี บุตรา ส่างบ่มานำบ้าน บ่สงสารแม่บ่หล่า แม่ตามหาจนอิดอ่อน คุณแม่ย่ำข้าวหมก คุณแม่จกข้าวป้อน โตเจ้าจังใหญ่มา เจ้าอยู่ไส นอลูกหล่า หรืออยู่เถิ่งศาลา แม่กะขึ้นไปส่อง บ่เห็นหน้าลูกเจ้าของ เหลียว งวกพุ้น งวกพี้ กระทั่งลี้ผ่องอยากอาย ลูกซ่างเฮ็ดเป็นฮ้าย ลืมพ่อแม่ผู้เพียรมา ใหญ่เพียงลุงสูงเพียงอา ลูกส่างลืมคุณแก้ว เสียงแซวแซวเขาฮ้อง ว่าลูกโตไปไสหมู่ แม่โลดปากบ่ได้ กระเทิ่งไฮ้ผ่องอยากอาย หิวหลายเดทางท้อง กลืนน้ำตาเจ้าของ ตาเหลียวจ้องเบิ่งแต่หมู่ หมู่เขากินอยู่วึ้น วึ้น โตยืนไฮ้อยู่เลาะเสา หิวหลายเดหิวอยากข้าว ยืนโซเซจนตัวสั่น หันใจลงบ่ฮอดท้อง เขาเหลียวจ้องเบิ้งแต่โต หน่อยบ่หายเสียงเขาโห่แซว เอิ้นยมภิบาลเรียกกลับคืน แม่สะอื้นน้ำตาหลั่ง น้ำตาตกน้ำตาพัง อดส่างก้มหน้าไฮ้ ไปนำก้นพวกหมู่เขา หย่างบ่ปากบ่เว้า คอนต่าเปล่ากลับคืนเมือ เหลือใจเจ้าของหลาย ได้ซ่าวเซซวนล้ม หย่างซมซานกลับถึงบ้าน ยมภิบาลเพิ่นผูกมัด แม่โลดอุกอั่งเอ้า กระทั่งข้าวบ่ได้กิน สิ้นเวลาแม่ไปก่อนเด้อหล่า บาดบุญออกพรรษา แม่สิมาหาใหม่ อย่าลืมเด้อ.... แม่นัดไว้ให้ตักบาตรหยาดน้ำ ตามให้แม่แน่เด้อ.......
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น