เหม่อมอง พื้นลำโขง แม่คงไหลริน
หล่อเลี้ยงถิ่น แผ่นดินไทย ไร่นาทุกที่
ลำ โขงวาว พราวพร่าง อย่างบทกวี
ดาวริบหรี่กะพริบที่ ขอบฟ้าแล้วเอย
ตราบน้ำโขงยังคงไหล ทอดใจระทวย
อาบแสงด้วย ประกายดาว สกาว ระยับ
เงาพระจันทร์ ลอยละล่อง ท่องธารวาววับ
คลื่นสวยหลับ สดับลำน้ำ ในลำโขงเอย
โอ้สายน้ำ ลำโขง เชื่อมโยงสายใย
ถูกเขา เชือด แบ่งเลือดไทย ออกไปสองฝั่ง
ลำน้ำใจ ยังใสฉ่ำ อยู่กับความหลัง
คนสองฝั่ง คนสองฟาก ลืมกันยากเอย
.. ลาก่อนแผ่นดินสองฟาก ฝั่งที่กั้นกลางเราด้วยแม่น่ำโขง
ลาก่อน มนุษยชาติที่ถูกจำกัดโดยผู้ยิ่งใหญ่ที่ชื่อว่าโลก
สมาน กาญจนผลิน
ชาลี อินทรวิจิตร
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น