วันหนึ่งท่ามกลางพายุฤดูหนาวที่พัดกระหน่ำ
อากาศหนาวเหน็บเย็นยะเยือก
มีชายคนหนึ่งเป็นคนเลี้ยงวัว มีวัว 16 ตัว วัวเขาเกิดหายไป
เขาเดินหาจนออกเหงื่อ ก็ไม่เจอ
บังเอิญได้ไปพบพระพุทธเจ้า
ทรงนั่งอยู่ใต้ต้นไม้ จึงเข้าไปก้มกราบและถามพระพุทธองค์ว่า
“ท่ามกลางพายุฤดูหนาวเช่นนี้ พระองค์ทรงนั่งอยู่ได้อย่างไร
อย่างมีความสุข ?”
พระพุทธเจ้าตรัสถามว่า “นี่เธอมีความสุขหรือไม่”
ชาวนาตอบว่า “ไม่มีความสุขเลย”
พระพุทธเจ้าตรัสถามต่อว่า “ทำไมเธอจึงไม่มีความสุข”
“วัว 16 ตัวของกระผมหายไป” ชาวนากล่าว
พระพุทธเจ้าก็เลยทรงถามว่า “ฉันไม่มีวัวสักตัวเลย
เธอว่าฉันมีความสุขหรือไม่”
ชาวนาตอบ “พระองค์มีความสุขแน่นอน
พระองค์ไม่มีวันที่วัวจะหายได้เลย”
พระพุทธเจ้าทรงตรัสถามต่อว่า “ในเมืองนี้ใครรวยที่สุด”
ชาวนาตอบ “พระเจ้าพิมพิสาร”
พระพุทธเจ้าทรงตรัสถามต่อ
“พระเจ้าพิมพิสารมีโอกาสมานั่งสบายอย่างฉันหรือเปล่า”
“มานั่งแบบนี้เหมือนพระองค์ไม่ได้หรอก” ชาวนาตอบ
พระพุทธเจ้าทรงตรัสบอกแก่ชาวนา
“ในบรรดาคนที่มีความสุขที่สุดในโลก
ต้องนับฉันเข้าไว้ด้วย 1 คน”
...................................................................................
อะไร คือ นิยามความสุขที่แท้จริงของมนุษย์
ความสุขในนิยามอย่างพระพุทธองค์
หาได้เกี่ยวกับความมีหรือไม่มีสิ่งอันใดไม่?
แต่ในความไม่มีนั้น . . .
กลับเป็นต้นทาง...เป็นท่ามกลาง
และเป็นที่สุดของความสุขอันแท้จริง
...
ศาลาวัด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น