++

...+

Theขี้ฝุ่นริมทาง

วันศุกร์ที่ 22 สิงหาคม พ.ศ. 2551

อย่ารอเลยครับ เป่านกหวีดเสียที

อย่ารอเลยครับ เป่านกหวีดเสียที เพราะยิ่งยืดเยื้อก็ยิ่งเข้าทางโจร ที่มันกำลังสวาปามกันอย่างเมามัน มันไม่ได้สนใจอะไรเลย มันเดินหน้าเชิงรุกอย่างเดียว ลำพังจะไปหวังพึ่งตุลาการภิวัฒน์คงช่วยอะไรไม่ได้หรอกครับ พี่น้องต้องช่วยกันเองแล้ว ก็เห็นกันอยู่ว่าไม่มีใครช่วยประเทศ ช่วยพระองค์ท่าน ช่วยประชาชน ไม่มีใครช่วยเลย พระองค์ทรงเห็นในทุกข์ยากของพวกเรา พระองค์ไม่เคยตกข่าว พระองค์ทรงโทมนัสยิ่ง แววพระเนตรของพระองค์บ่งบอกชัดยิ่งครับ พระราชดำรัสของพระองค์ชัดเจนยิ่ง ไม่ต้องไปสนใจคำพูดใครอีกแล้วครับ

ต ราบใดที่คณะรัฐบาลนี้ ยังบริหารประเทศต่อไป ก็ยิ่งกัดกร่อนและบ่อนทำลายประเทศลงไปทุกขณะจิต แม้เพียงเสี้ยวเวลาหนึ่งก็ฉิบหายแบบไม่สามารถประเมินค่าได้เลย เรารออะไรกันอยู่นี่ จะนั่งตากแดดตากฝนสู้กับไอ้พวกอมนุษย์คงไม่ใช่วิสัยของคนดีที่จะต้องมาแลกกั บปัญหาพวกนี้เลย ลำพังความเดือดร้อนที่พวกมันประเคนให้อาณาประชาราษฎร์ ช่างแสนสาหัสอยู่แล้ว เราต้องทนต่อไปทำไม ขับไล่มันออกไปเถิดครับ เพราะมันก็ไม่ชอบธรรมมาตั้งแต่โกงการเลือกตั้งแล้ว

เป่านกหวีดครั้งใ หญ่ ขอให้โอบล้อมมันแบบสุภาพ ด้วยจำนวนมหาชนมหาศาล ค่อยๆบีบวงมาเรื่อยๆ จนกระทั่งเขาเหลือพื้นที่เพียงน้อยนิด เพื่อการตัดสินใจครั้งสุดท้ายเถิด
ลูกสาวจ่าโท

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น