ถั่มถุยหั่ง สาวญวนหลบหนีออกจากค่ายญวนอพยพเข้ามากรุงเทพฯ แล้วก็ไปเตร๊ดเตร่หากินด้วยการขายเรือนร่างอยู่แถว ท่าเรือคลองเตย
ช่างเครื่องเรือใหญ่คนหนึ่งไปใช้บริการของหล่อนเข้าแล้วติดใจ
"คุณคิดยังไงถึงได้มาหาเงินยังงี้ล่ะ" เขาถาม
"ฉัยอยากไปฝรั่งเศส" ถั่มถุยหั่ง บอก "พวกเพื่อนๆฉันที่เขามีเงินเขาอพยพไปอยู่ฝรั่งเศสกันทั้งนั้น ฉันอยากไปที่นั่น ถ้าได้เงินพอค่าเครื่องบืนฉันก็จะไป"
ช่างเครื่องเรือใหญ่บอกหล่อนว่า ประเทศฝรั่งเศสคงไม่ออกวีซ่าให้หล่อนเข้าไปง่ายๆ เล่นเอาสาวญวนใจเสีย
"แต่คุณมีทางที่จะลักลอบเข้าไปได้โดยทางเรือ ผมจะซ่อนคุณไว้ในห้องเครื่องของเรือใหญ่ลำนั้น .... โอ.เค มั้ย"
เขาชี้ไปที่เรือซึ่งจอดอยู่ที่ท่า
"บอกก่อนนะ ถ้าคุณจะเข้าฝรั่งเศสวิธีนี้ คุณต้องซ่อนอยู่แต่ในใต้ท้องเรือตลอดเวลาที่เรือออกเดินทาง จะออกมาให้ใครเห็นคุณไม่ได้"
ถั่มถุยหั่ง ตกลง ความฝันที่จะไปฝรั่งเศสทำให้หล่อนถามเขาว่าหล่อนจะต้องเสียค่าใช้จ่ายในการ นี้ซักเท่าไร ซึ่งช่างเครื่องเรือก็บอกว่าเขาไม่ได้ต้องการเงินของเธอ ขอเพียงแต่ว่าระหว่างเดินทางอยู่นั้นเขามีความสุขจากเธอบ้างก็พอใจแล้ว
ก่อนเรือจะออกจากท่า ถั่มถุยหั่งสาวญวนคนสวยก็เล็งรอดลงไปซ่อนตัวอยู่ที่ห้องเครื่องของชายหนุ่ม และนับจากวันนั้น เจ้าช่างเครื่องก็ปรีด์เปรมอยู่กับแม่สาวญวนทุกคืน
เรือลำนั้นแล่นๆจอดๆ วันเวลาผ่านไป กัปตันเรือก็ชักสงสัยพฤติกรรมของช่างเครื่อง อาหารที่หมอนี่เอาไปกินดูจะมากผิดปกติ แถมยังมีลับๆล่อๆตอนกลางคืนเสียอีก
ในที่สุด กัปตันก็ลงไปตรวจที่ห้องเครื่องใต้ท้องเรือ
เขาพบสาวน้อยหุ่นสะท้านใจที่นั่น หล่อนสารภาพความจริงทุกอย่าง พร้อมกับสัญญาว่า
"ฉันจะลักลอบเข้าฝรั่งเศสโดยไม่ให้คุณเดือดร้อนเลย"
กัปตันถอนใจ
"โอ.เค อีหนู เธอจะไปฝรั่งเศส แล้วไอ้ช่างเครื่องลูกน้องของฉันมันก็อาสาจะพาเธอไป ยอดจริงๆไอ้นี่ ให้ตายสิ เรือลำนี้มันไปไม่ไกลยังงั้นหรอก นี่มันเรือส่งสินค้าข้ามฟากแม่น้ำเจ้าพระยาเท่านั้นเองนะ อีหนู"
พฤศจิกายน พ.ศ. 2534
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น