รู้สึกตัวตื่นขึ้นมา ก็คิดถึงเธอซะแล้ว
ที่จริงวันนี้ว่าจะไปสารคามไปเจอเธอ
แต่ว่า เธอมาไม่ได้ คงยุ่งกับการจัดการเคลียร์เรื่องฐานข้อมูล
เป้าหมาย 20,000 ชื่อ แต่กรอกได้แล้ว 10,500 ชื่อ
ต้องกรอกอีก 9,500 ชื่อ ภายในสิ้นเดือน โห จะไหวมั้ยเนี่ย
ว่าจะแอบไปหาเธอที่บุรีรัมย์ แบบไม่บอกเธอล่วงหน้า
กะไป Surprise เธอให้ดีใจเล่นๆ
แต่คิดอีกที อย่าดีกว่า
ไปแล้วยิ่งจะทำให้เธอทำงานช้าลงไปอีก เพราะห่วงหน้าพะวงหลัง
ห่วงงาน ห่วงแฟน
เสาร์ที่ 3 พ.ย. ว่าจะชวนเธอไปงานแต่งงานที่อุดรของพี่พยาบาลคนหนึ่ง
ช่วงนั้นเธอต้องไปทอดกฐินที่นครพนม คืน 3 พ.ย.ไปค้างที่สกลนคร
ขากลับ แวะมุกดาหาร เที่ยวเจดีย์มหาชัยมงคล ร้อยเอ็ด
เขาอยากจะพาเธอไปงานแต่งงานที่อุดรด้วย
แล้วจะขอติดรถพี่ที่อยู่สกลไปส่งเธอ เข้าที่พักกับทีมงานของเธอที่จะไปทอดกฐิน
แต่เมื่อลองสอบถามพี่ๆแล้ว เค้าจะสังสรรค์กันต่อ อยู่ค้างคืนที่อุดร
คงไม่มีใครไปส่งเธอในคืน 3 พ.ย.
ดูแล้ว เขาคงไม่ได้เจอเธอ
จะได้เจอเธอจริงๆ คงเป็นวันที่ 10 พ.ย.โน่น ถ้าเธอไม่ติดงานหรือไปไหนอีก
การรอคอยช่างยาวนานจริงๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น