เดือนที่แล้ว
วันเกิดของเธอ
เขาไปสอบ ก.พ. ซึ่งเธอคาดหวังที่จะให้เขาตั้งใจสอบให้ได้
เพื่อเป็นของขวัญวันเกิดของเธอ
เมื่อถึงวันสอบ เธอไปให้กำลังใจเขาเช่นครั้งที่ผ่านมาไม่ได้
เขาต้องไปคนเดียว
แต่เธอก็เพียรพยายามโทรไปให้กำลังใจเขา ทั้งก่อนเข้าห้องสอบ และสอบเสร็จ
ผลสอบออกมา ปรากฏว่า เขาสอบไม่ได้
เธอจึงบอกว่า จะไม่ไปไหนกับเขา สัก เดือน หรือ สองเดือน
พอเข้ามาถึงเดือนตุลาคม ถึงวันเสาร์ อาทิตย์
เธอก็ไม่กลับบ้าน
สัปดาห์ผ่านไป ก็ไม่กลับบ้าน ไปทำบุญกับเพื่อนจิ๋ม
ระหว่างที่คุยโทรศัพท์ช่วงหนึ่ง เขาชวนเธอมาหาเขา มาร่วมกิจกรรม
เธอบอกว่า น่าสนใจ แต่ เอ๊ะ ตอนนี้ครบหนึ่งเดือนหรือยังนะ
เขาฟังแล้วเศร้า
จะต้องรอให้ครบกำหนดที่เธอขีดเส้นใต้ไว้ ถึงจะได้เจอหน้า
แหม...
กว่าจะถึงกำหนด เขาได้ตั้งใจที่จะพาเธอไปหลายที่
ที่น่าไป พบ เจอ หลายสิ่งที่เธอไม่เคยพบ ไม่เคยสัมผัส
เมื่อติดกำหนดที่เธอขีดเส้นไว้ เขาได้แต่เศร้า
ต้องทำใจรอเวลาให้ครบกำหนดเส้นที่เธอขีดไว้
จากที่เคยโทรหา ก้ไม่ค่อยอยากที่จะโทร
ข้อความที่ SMS ไปหา ก้ไม่ค่อยอยากจะส่ง
คืนวันอังคาร 17 ตค. เธฮเลยพยายามโทรมาหาเขา จนติด
หลังจากที่เขา วางมือถือไว้จนแบตหมด
และเข้ามา ชาร์ทแบตใหม่ เครื่องจึงเปิด และเธอโทรเข้ามาพอดี
เธอพยายามซักถาม แต่เขาไม่มีคำพูด ไม่รู้จะพูดอะไร
คงรอให้ครบกำหนดเส้นที่เธอขีด ถึงจะมีอะไรพูดด้วย
เธฮชวนคุย เรื่องนั้นเรื่องนี้ บอกเล่าเรื่องราวต่างๆ ใครติดต่ออะไรมายังไง
จะเข้า กทม.วันไหนดี
เขาเลยแย้มมาว่า เขาจะเข้า กทม.เสาร์สุดท้ายของปลายเดือน ตค. คงจะไปคนเดียว
เพราะเธอบอกว่า เธอจะไม่ไปไหนกะเขา
เธอจึงร้อง อ๋อ รู้แล้ว นึกว่าไม่พอใจอะไร ถึงได้เงียบๆไป
ความจริงก็พูดไปอย่างงั้นแหละ ไม่มีอะไรมาก ยังไงก็ไปด้วยอยู่แล้ว....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น