++

...+

Theขี้ฝุ่นริมทาง

วันอาทิตย์ที่ 21 มีนาคม พ.ศ. 2553

วรรณคดีไทย สมัยกรุงธนบุรี

        เมื่อสิ้นรัชกาลสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศแล้ว วรรณคดีเริ่มโรยแสง เพราะความไม่สงบสุขภายในบ้านเมืองจนดับสิ้นไปตอนเสียกรุงศรีอยุธยา แก่พม่าครั้งที่ ๒ ในระหว่างนั้น ไม่เพียงแต่วรรณคดีที่มีอยู่เดิมจะถูกทำลายไป ยังไม่มีการสร้างสรรค์วรรณคดีขึ้นใหม่อีกด้วย เมื่อสมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรีทรงกอบกู้ บ้านเมืองอีกครั้งหนึ่งก็ต้องเป็นพะวักพะวนอยู่กับการปราบข้าศึกภายนอก และยุคเข็ญภายใน จึงไม่มีเวลาและกำลังสติปัญญาพอที่จะฟื้นฟูวรรณคดีให้คืนคงดังเก่า แต่ด้วยความสนพระทัยเปนพิเศษที่มีต่อวรรณคดีของชาติ สมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรีก็ยังทรงมีพระวิริยะอุตสาหะ ทรงพระราชนิพนธ์บทละครเรื่องรามเกียรติด้วยพระองค์เอง และทรงสนับสนุนกวีอื่นให้ได้สร้างงานวรรณคดีขึ้นไว้

            กวีและวรรณคดีสำคัญในสมัยธนบุรี มีดังนี้
            ๑.สมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี
                (๑) บทละครเรื่องรามเกียรติ์
            ๒. หลวงสรวิชิต (หน)
                (๑) ลิลิตเพชรมงกุฎ
                (๒) อิเหนาคำฉันท์
            ๓. นายสวน มหาดเล็ก
                (๑) โคลงยอพระเกียรติพระเจ้ากรุงธนบุรี
            ๔. พระภิกษุ อิน
                (๑) กฤษณาสอนน้องคำฉันท์
            ๕. พระยามหานุภาพ
                (๑) นิราศกวางตุ้ง
   

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น