แจ้งว่าไร้คู่ชมตรมจาบัลย์
น้ำเนตรพลันไหลลู่สู่ปฐพี
ฉะนี้ไซร้สายชลจึงล้นหลากเพียงเหตุที่อยู่เดียวเปล่าเปลี่ยวจิต
ชนวิบากต้องอพยพหนี
หยุดโศกาเถิดหนาจอมกวี
ธรณีจะนองชลนัยน์
ขาดคู่ชมเชยชิดพิสมัย
มิควรโศกให้โลกเขาใยไพ
ว่าครูไทยคลุ้มคลั่งนั่งหาแฟน
อันความรักมิใช่สิ่งจีรังดอกอย่าเห็นหญิงยอดยิ่งกว่าสิ่งอื่น
รักกลับกลอกขมขื่นอยู่หมื่นแสน
ฆาตกรรมพิศวาสดื่นดาษแดน
ก่อนหาแฟนเลือกคู่เงี่ยหูฟัง
ขอจงตื่นฟื้นตนจากมนต์ขลัง
แม้ไร้รักไม่มลายวายชีวัง
ก็เห็นชีพยังอยู่ทุกผู้คน
คุณสมบัติยอดหญิงอันพริ้งเพริดอย่าปล่อยจิตกังวลบ่นแต่เศร้า
สุดประเสริฐดังแจ้งแห่งนุสนธ์
ยังมีอยู่มายมากในสากล
คงอาจดลพบพักตร์เข้าสักครา
กลัวแก่เฒ่าชวดเชยไปเลยหนา
"คุณระยับ" ก็นับว่าปรีชา
จงฟันฝ่าอารมณ์อันซมเซา
เก็บสมองไว้คนึงถึงปวงศิษย์ทั้งทางวิทย์ทางธรรมน้อมนำจิต
ที่คุณผลิตจากเกษตรเขตภูเขา
มุ่งเสริมสร้างเยาวชนคนไทยเรา
ให้เทียบเท่าชาติอื่นเร่งฟื้นฟู
สมเป็นศิษย์ "อัศนีย์" กวีหรู
ขณะนี้บรรดาอาจารย์..ครู
ต้องทนสู้ อกช้ำระกำใจ
ด้วยเด็กไทยวัยรุ่นวุ่นวายนักอย่ามัวนิ่งดูดายใฝ่แต่รัก
ทั้งนักรักนักเลงเก่งไฉน
แข่งกีฬาฆ่าฟันกันบรรลัย
นี่แหละหนาที่ครูไทยควรอาดรู
หากช้าชักเสื่อมศีลธรรมสิ้นสูญ
ช่วยกันจรรโลงไทยให้ไพบูลย์
ช่วยเกื่อกูลชาติไทยให้ยืนยง
ถึงไร้คู่สู่สมภิรมย์รักนับเป็นยอดกุศลอันล้นล้ำ
ไม่อับพักตร์นวลนางดั่งประสงค์
อย่าสร้อยเศร้าเหงาทรวงลงง่วงงง
การเสริมส่งวิทยาประชาไทย
จะน้อมนำจิตหมองให้ผ่องใส
งานของครูใหญ่ยิ่งกว่าสิ่งใด
งานหัวใจไมสำคัญฉันขอวอน
หากไม่สมหทัยาข้าขอกราบมิใช่จะระรานใจหาญฮึก
ใช่หยามหยาบเพ้อคลั่งเฝ้าสั่งสอน
กรุณาแก่ข้าชาวป่าดอน
อย่าตัดรอนเคืองเข็ญจองเวรกรรม
มาทำศึกสงครามดอกงามขำ
เชิงกวีข้านี้ด้อยจนถ้อยคำ
บังอาจกล้ำกลายมาใช่ท้าทาย
กลับผดุงมุ่งเผดิมส่งเสริมมิตร
ด้วยดวงจิตพิสุทธิ์ประดุจสาย
พิรุณที่ไหลหลั่งลงพรั่งพราย
หากกลับกลายเป็นโทษโปรดอภัย
สุคนธ์ ศิริพัลลพ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น