ของน้องหญิงรจนายุพาพาล
มาสมานหวังสมัครจะรักชาย
ถิ่นเธออยุธยาทุ่งนากว้างคุณจะรักกับครูให้ดูก่อน
แสนเป็นห่วงน้องนางสร่างไม่หาย
อยากได้ครูเกษตรเป็นเขตตาย
จะเลิกขายถังถ่านไม่นานวัน
กลับไปนอนคิดใหม่แล้วให้ฝัน
สำรวจตัวกายใจให้ครามครัน
ดีทุกอันะไม่ว่านะนารี
ข้อสำคัญต้องดีในและดีนอกถ้าแม้นดีทุกอันเหมือนฉันว่า
ไม่กลับกลอกอำพรางกลางวิถี
ต้องเป็นหญิงสิ่งขัตรัตน์นารี
กล่าววจีต้องไพเราะเสนาะใจ
จะคอยท่าน้องรักไม่ผลักไส
จะขอแนบแอบข้างไม่ห่างไกล
อรทัยจะเป็นสุขทุกคืนวัน
ถึงยามนอนเมื่อร้อนจะพือพัดยังมีอีกไหมผู้ใดที่รักพี่
ปรานิบัติทุกสิ่งให้มิ่งขวัญ
ทั้งการงานจะอาสาว่าทุกวัน
ตราบอาสัญจะให้น้องคอยครองเชย
ถ้าหากมีรีบแจ้งแต่งเฉลย
มาลงพิมพ์หรือจะทิ้งดิ่งไปเลย
พี่ไม่เฉยจะตอบนามตามทำนอง
บทกลอนนี้มิได้เขียนเข้าประกวดแม้บุญเคยเชยชมภิรมย์รัก
หรือเพื่ออวดนักกวีดีทั้งผอง
แต่เป็นเช่นเจ้าเงาะป่าหาคู่ครอง
พี่จะหมองโศกศัลย์หวั่นอุรา
ช่วยชูชักผุดผ่องที่มองหา
มาเป็นคู่กลับระยิบระยับตา
หมดเวลาเขียนกลอนเข้านอนเอย
ระยับ อัศนีย์ บุญประเสริฐ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น