" ชีวิตที่ดี คือ การรู้จักชื่นชมในความไม่มีเสียบ้าง "
เช้ามืดนี้ ออกไปวิ่ง หลังจากว่างเว้นมาหลายวัน
อันเนื่องจากฝนตก แฉะชื้น และพื้นที่อ้างอิงหมดสภาพ
นึกถึงหลายแห่ง น้ำท่วม น้ำนอง ลำบาก ยากเย็น ไม่ปกติ
ความทุกข์ร่วมต่อหน้าธรรมชาติอย่างถ้วนหน้า แผ่กว้าง ทางไกล
ปอดและหัวใจ ยามปกติ เราไม่รู้ถึงความมีอยู่ของมัน
ต่อเมื่อใช้ความพยายามใดๆ จึงรู้ว่ามี
และการทำงานของทั้งสอง สัมพันธ์กัน
ความตั้งใจ อยู่ที่ตรงกลางระหว่างปอดกับหัวใจ
แต่เราทำได้แค่ควบคุมการหายใจได้เท่านั้น
เมื่อหัวใจทำงานมากขึ้น อวัยวะส่วนอื่นก็ถูกขับเคลื่อนตาม
ลำไส้ขยับ ตับร่วมปลดปล่อยพลัง ภายใต้สัญญาณส่งจากต่อมหมวกไต
ความเป็นวัตถุของร่างกาย ชัดเจนที่โครงกระดูก
อาการปวดเมื่อยต่างๆ สัมพันธ์กับการคั่งตรึงของการไหลเวียนลมปราณ
นี่เป็นจุดเริ่มต้นของการป่วย เป็นตัวบ่งชี้ท่านั่งยืนเดินที่ไม่สอดคล้องกับสมดุลของโครงกระดูก
ลมเมื่อเข้าสู่ปอด ก็กลายเป็นลมปราณ ไปขับเคลื่อน โลหิต กลายเป็นแรงดันเลือด
ไหลเวียนไปทั่วร่าง นำและพาความเป็นร่างกายทั้งหมดให้เคลื่อนไหวไปยังที่ต่างๆได้
น้ำท่วมดุจแรงดันเลือดที่ไหลไปตามร่างโลก
ที่เป็นเช่นนี้ ก็มาจากพายุมรสุมอันเป็นพลังลมไปขับเคลื่อนน้ำ
น้ำที่มากเกินไป ก็ทำให้ชุ่มนองแฉะ ชำระหรือทำลายพื้นผิว
ทำให้ไม่มีระบบอ้างอิงที่เป็นแผ่นดินให้ยืนเหยียบหรือทำกิจกรรม เช่นปกติ
การจะควบคุมน้ำได้ ก็จะต้องหันกลับมาที่ การควบคุมอากาศหรือลมให้ปกติ
ความผิดปกติของลม ก็มาจากวงจรย้อนกลับของการเผาผลาญพลังงานจากกิจกรรมทั้งผองที่มนุษย์สร้างขึ้น
ซึ่งมีเครื่องจักรรองรับ ซึ่งสะท้อนความพยายามเอาชนะและหนีห่างจากธรรมชาติมาแต่ต้น
ว่าถึงที่สุดแล้ว มนุษย์ยังต้องอยู่ใต้พลังที่ไม่อาจเอาชนะได้ ....ธรรมชาติ
เราเพลินกับ ความเป็นตัวเราในท่ามกลางเรากันเอง ต่อสู้กันเอง อย่างไม่เห็นอื่น
เราคิดว่า ถ้าขยัน มีพวกมาก ก็สามารถเอาชนะได้ แม้กฏกติกาก็สามารถเปลี่ยนได้
โดยเสียงส่วนใหญ่ที่เอามาสร้างความชอบธรรม ในขณะที่สามารถใช้เงินไปซื้อความ
ชอบธรรมนั้น ก็ยังเป็นไปได้ ถ้ามีมากพอ
แต่จังหวะเหมาะๆ โดยไม่คาดคิด ธรรมชาตินั่นแหละ จะทำให้มนุษย์ไม่มีทางออกใดๆ
และทำให้มนุษย์เพียงคิดได้บ้างว่า ทั้งหลายทั้งปวง ก็แค่การให้โอกาสที่จะมีชีวิตเท่านั้น
ชีวิตที่ดี จึงไม่ใช่ความหน้ามืด และจุ่มจมแต่ในมุมมองพวกเดียวกัน
ชีวิตที่ดี จึงไม่ใช่แค่การเก็บกัก เอาแต่ได้ โดยถือตนเองเป็นใหญ่
ชีวิตที่ดี คือ การรู้จักชื่นชมในความไม่มีเสียบ้าง
และการตระหนักว่า เจ้านั้น เล็กน้อยเพียงใดในท่ามกลาง สายลม สายน้ำ และเปลวแดด"
ผู้เขียน :dicky5
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น