ปุจฉา - กราบนมัสการพระอาจารย์ค่ะ มีปัญหาที่อยากจะปรึกษาพระอาจารย์ ซึ่งเป็นเรื่องของครอบครัวหนูเองค่ะ คือ พ่อของหนูเขามีภรรยาน้อย เป็นหลานของแม่หนูเอง ซึ่งหนูจะเรียกเขาว่าเจ๊
ตอนนี้เองเจ๊เขาป่วยเป็นมะเร็งขั้นสุดท้าย ใจหนูสงสารเขานะคะ แต่มันก็มักจะมีความคิดที่ว่าเขาทำให้ครอบครัวของหนูแตกแยก มันทำให้หนูเสียความศรัทธาในตัวพ่อค่อนข้างเยอะเลยค่ะ หนูรู้สึกผิดเสมอที่คิดแบบนี้ แต่ก็ห้ามความคิดไม่ได้ มันทุกข์อยู่ในใจเสมอที่ได้ยินเรื่องราวที่พ่อพูดถึงเขา ส่วนแม่ของหนู เขาก็เคยบอกหนูว่าเค้ารับเรื่องนี้ไม่ได้ แต่ไม่สามารถทำอะไรได้
พระอาจารย์คะ หนูควรฝึกจิตยังไงดีคะ หนูไม่อยากทุกข์ใจแบบนี้เลย มันรู้สึกเสมอเลยว่าครอบครัวไม่อบอุ่นเหมือนเดิม ถึงพ่อจะเป็นพ่อที่ดีสำหรับลูก แต่เขาก็เป็นสามีที่ไม่ดีกับภรรยาของเขา หนูไม่อยากรู้สึกบาปกับความคิดเช่นนี้เลยค่ะ ถ้าถึงในวันที่เจ๊ต้องจากไป หนูก็อยากอโหสิให้เขาได้จริงๆ พระอาจารย์ช่วยกรุณาให้คำตอบหนูด้วยนะคะ ขอบพระคุณมากค่ะ
พระไพศาล วิสาโล วิสัชนา - คนเราทุกคนล้วนมีจุดบกพร่องหรือข้อผิดพลาดทั้งนั้นรวมทั้งบุพการีของเราด้วย แต่เมื่อผิดพลาดไปแล้วก็ควรให้อภัย เพราะหากเราไม่ให้อภัยเราเองก็จะเป็นทุกข์เหมือนมีแผลใจที่เรื้อรัง การให้อภัยนั้นช่วยเยียวยาจิตใจของเราให้เป็นปกติได้ สิ่งหนึ่งที่จะช่วยเราให้อภัยผู้อื่นได้ ก็คือเห็นความดีของเขา อย่าจดจ่อจ้องมองแต่ข้อผิดพลาดของเขา ยิ่งเป็นบุพการีด้วยแล้ว ความดีหรือบุญคุณของท่านต่อเรานั้น ย่อมมีมากมาย ถ้าให้อภัยบุพการีผู้มีพระคุณไม่ได้ เราจะให้อภัยคนอื่นได้อย่างไร
กับเจ๊ก็เช่นกัน ยิ่งตอนนี้เธอกำลังป่วยหนัก คุณใช้ควรโอกาสนี้ให้อภัยเธอ อย่ารอจนเธอเสียชีวิตแล้วถึงให้อภัย เพราะเมื่อเวลานั้นมาถึงคุณอาจเสียใจที่ปล่อยให้โอกาสทองหลุดลอยไป การให้อภัยเธอนั้น หากคุณบอกให้เธอรับรู้ด้วย จะช่วยเธอไม่น้อย เพราะเธอคงรู้สึกผิดที่มีส่วนทำให้ครอบครัวของคุณแตกแยก ไม่มีใครอยากเป็นเมียน้อยหรอก แต่ความจำเป็นบางอย่างทำให้ต้องทำเช่นนั้น ตอนนี้เธอไม่ได้ป่วยกายเท่านั้น แต่ป่วยใจด้วย การให้อภัยของคุณจะช่วยลดความเจ็บป่วยในจิตใจของเธอได้ไม่มากก็น้อย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น