วเน อนฺธมหึโสว จเรยฺย พหุโก ชโน
หากไม่มีพุทธิปัญญา แลมิได้ศึกษาระเบียบวินัย
คนทั้งหลาย ก็จะดำเนินชีวิตดุจดังกระบือบอดในกลางป่า
(พุทธศาสนสุภาษิต ๒๗/๑๐๔๘)
หากไม่มีปัญญาพาคิดอ่าน อีกสันดานไม่เคยฝึกไม่ศึกษา
คนทั้งหลายอาจบอดใบ้ไร้จรรยา กิเลสพามืดบอดตลอดกาล
ถึงเป็นคนก็แต่กายส่วนใจนั้น ตกต่ำชั้นง่อยเปลี้ยเดียรฉาน
เฝ้าสมสู่นอนหลับทับวิชาน ไม่วิจารณ์ไม่วิตกไม่ยกใจ
กินกามหลับสืบพันธุ์อยู่นั่นแล้ว วันคืนแผ้วผ่านเลยยิ่งเชยใหญ่
อายุมากปัญญาน้อยกินกลอยไพร ยังชีพไปก็เพียงเพื่อเลี้ยงเนื้อนวล
แต่เพราะมีการศึกษามาฝึกหัด ปรีชาชัดช่วงฉายคลายกระสวน
อีกวินัยอบร่ำย้ำกระบวน จิตเรรวนจึงสว่างกระจ่างรู้
วางสัญชาตญาณการเป็นสัตว์ พ้นวงวัฏเวียนว่ายในสมสู่
เป็นมนุษย์ทรงค่าอย่างตราตรู เพราะเป็นอยู่ด้วยปัญญาอย่างถาวร.
ว.วชิรเมธี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น