...+

วันจันทร์ที่ 30 มกราคม พ.ศ. 2555

เครียด...วุ้ย!

เครียด...วุ้ย!

ชายหนุ่มคนหนึ่งนั่งป้อนอาหารให้ภรรยาสาวสวยที่นอนป่วยอยู่ในโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง ใจกลางกรุงเทพ ใบหน้าสวยของภรรยามองหน้าสามีด้วยอาการที่นิ่งเฉยตาแป๋ว เพราะไม่สามารถขยับตัวได้ เนื่องจากเป็นอัมพาตที่มาจากการสำ ลักอาหาร แล้วเศษอาหารไปติดหลอดลม จนสมองขาดออกซิเจน แล้วก็มานอนเป็นผักปลาอยู่ตรงนั้น ชายผู้สามีแสดงสีหน้าเบื่อโลกเสียเต็มประดาในขณะป้อนอาหารอยู่

พี่วิด ข้าราชการวัยเกษียณ ที่อยู่กับบ้านทำงานผ่านอินเตอร์เน็ท และต้องง่วนกับหมาสิบสองตัวที่เลี้ยงไว้ รักแสนรักราวกับลูก ใช้เวลากับหมาทั้งสิบสองตัวไม่น้อยในแต่ละวัน แต่ทุกวันประมาณตีสี่จะได้ยินเสียงคนข้างบ้านด่ากัน หยาบคายด้วยคำพูดเหมือนปล่อยสัตว์ออกจากปากเป็นอยู่ประจำ จนพี่วิดต้องเรียกเธอคนนนั้นว่าผู้อำนวยการสวนสัตว์

บ๊อบ หนุ่มน้อยวัยยี่สิบสามปีทำงานฝ่ายจัดซื้อของบริษัทคอมพิวเตอร์แห่งหนึ่ง ที่ต้องปรับตัวอย่างมากกับงานที่เป็นจริงเป็นจังงานแรกในชีวิต และรู้สึกว่าตัวเองไม่ปลอดภัยกับงานที่ทำและเสี่ยง เพราะอาจมีเรื่องผลประโยชน์หรือส่วนได้เสียที่เขาไม่รู้
แต่ถ้าเขามีสติ เขาจะรู้ว่าอะไรเป็นหน้าที่ของเขา และทำงานของเขาให้ตรงกับหน้าที่เท่านั้นเอง เพียงแต่ต้องคอยระวังความเผลอเรอของตัวเอง แทนที่จะนึกถึงแต่การลาออกจากงานที่เพิ่งทำได้ไม่กี่สัปดาห์ และไม่มีประสบการณ์อื่นที่จะหางานใหม่ที่ดีกว่านี้ทำได้

ส้ม สาวธนาคารที่หมกมุ่นกับงานมาก รับโทรศัพท์มือถือจากลูกค้าแทบทั้งวัน จนรับไม่ไหว เปลี่ยนเป็นมาใช้บลูทูธแทนก็แล้ว แต่ก็ยังมีปัญหา เพราะชอบกดสวิทซ์วางสายระหว่างคุยกับลูกค้าอย่างไม่รู้ตัวและเผลอไปบ่อยๆ เธอโกรธจนตบหน้าตัวเองต่อหน้าสามี จนทำให้เขาอึ้ง

ชัย อดีตหนุ่มธนาคารที่เกษียณตนเองก่อนอายุ เพราะเบื่องาน แล้วก็หันมาหมกมุ่นกับตัวเอง มัวแต่มองย้อนอดีตที่รุ่งเรืองของตน จนไม่สามารถเหลียวกลับมาเผชิญหน้ากับปัจจุบัน หลบหน้าหลบตาผู้คน แทนที่จะหางานใหม่ทำ จนเลยวัยที่จะหางานได้ แล้วมาก็นั่งสูบบุหรี่เป็นงานอดิเรก ประคับประคองชีวิตกับเงินที่เหลืออยู่ก้อนสุดท้ายอย่างกระเหม็ด กระแหม่ นอกจากกนั้นก็ไม่รู้ว่าเขาเหลืออะไร

โกวิทหนุ่มกลางคนวัยห้าสิบ ทำงานทางด้านการเงิน จนก่อร่างสร้างตัวได้เป็นปึกแผ่น ชอบออกไปตีกอล์ฟกับเพื่อนๆ จนสุดท้ายก็ออกลูกออกหลานมีแค๊ดดี้หรือผู้ช่วยในสนามเป็นกิ๊กสาว กำลังม่วนชื่นกับสาวคราวลูก แต่ก็กลัวเมียจับได้อย่างวิตกและหวาดระแวง

โก๋เพื่อนรุ่นราวคราวเดียวกันของโกวิท ผู้ที่ตัดใจจากแค๊ดดี้กิ๊กสาววัยสามสิบสอง เพราะเกรงว่าครอบครัวจะแตกแยก และเกือบแตกแหกเป็นชิ้นจริงๆเพราะกิ๊กสาวไปแสดงตัวถึงบ้านโก๋ ดีแต่ภรรยาของเขารักและให้อภัย บ้านก็เลยไม่ร้าวหรือร้าง แต่ทุกวันนนี้โก๋ก็ยังพร่ำเพ้อรำพันถึงกิ๊กสาวที่ไปมีผัวใหม่และค้ายาเสพติดอย่างอาลัยอาวรณ์ จนเพื่อนฝูงที่ไม่เข้าใจในเสน่หาของเขา อยากจะให้สักป้าบ ดีแต่ว่าโก๋เริ่มหันหน้าสนใจในธรรมะเพื่อให้คลายความคิดถึงกิ๊กสาวอย่างยากเย็น แต่เขาก็ยังพร่ำบ่นว่าอีกนานกว่าเขาจะเบื่อหน่ายคลายกำหนัด

ปี๊ดชายกลางคนที่ใช้ชีวิตโดยธรรม สมถะประหยัด อยู่กับภรรยาคู่ทุกข์จนแก่เฒ่า ด้วยที่มีภรรยาเป็นผู้มีรายได้เป็นหลักในครอบครัว การใช้จ่ายและส่งลูกสองตนเรียนหนังสือจนจบจึงเป็นภาระของฝ่ายหลังเป็นส่วนใหญ่ ในวัยเหนื่อยที่ไกลจากวัยหนุ่ม เริ่มมีเสียงกระทบกระทั่งกันหนักขึ้น แต่สุดท้ายก็รอมชอมกันได้ เพราะความเข้าใจกันที่เป็นทุนเดิม อย่างไรก็ตามเสียงกระทบก็ยังลอยลมมาให้ได้ยินบ้างนานๆครั้ง

นิดหญิงสาวที่เรียกร้องพร่ำหาแต่ความต้องการของตัวเอง ทุกเรื่องทุกราวจะพูดถึงตัวเองเป็นบรรทัดฐาว่าอยากจะได้อะไรอย่างไม่รู้ตัว
ในการใช้ชีวิร่วมกับใครก็ตาม เธอไม่เคยสนใจว่าผู้ที่เกี่ยวข้องรู้สึกเช่นใด ราวกับตัวเองเป็นศูนย์กลางของ จักรวาล แม้พระอาทิตย์พระจันทร์ยังต้องชิดหลบลับขอบฟ้าให้ คนที่อยู่ดนเดียวท่ามกลางผู้คนล้อมรอบจะทำเช่นใดดี

ตามหาแก่นธรรมตอนนี้ ผมขอยกตัวอย่างชีวิตที่ขาดธรรมเป็นที่พึ่งส่วนหนึ่งมาเล่าให้ฟัง เพื่อเป็นสะเก็ดชีวิตสำหรับผู้มีฝุ่นละอองเข้าตาให้รู้จักการเดินทางของชีวิตให้คุ้มค่าที่เกิดมาเป็นมนุษย์ ที่มีชีวิตมิได้ยาวนานนักเลย แต่ทุกคนชอบจะลืมความจริงข้อนี้ไป มัวแต่จมปรักเรื่องราวของตนเองและผู้อื่น จนขาดความใส่ใจที่จะรู้จักตนเองอย่างถ่องแท้ และแก้ไขในสิ่งผิด มันมีเวลากันไม่มากนักหรอกครับ ที่จะหายใจรดทิ้ง แล้วบ่นว่าเครียดวุ้ย

ก่อนจะถึงเวลานอนตากลับ ลองพิจารณาดูสิครับ ว่าสุดท้ายจะเหลืออะไร เหมือนควันบุหรี่ที่บางคนเหม็นแสบจมูก เหมือนน้ำหอมที่ผู้คนรดร่ำบนตัวแล้วเดินผ่านไป สุดท้ายมันก็จางหายไปเป็นไปตามกฎอนิจจลักษณะ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป

ธรรมะสวัสดี

ตุ๋ย

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น