สงสารภรรยานายเรือ

ในอดีตกาล มีพระภิกษุพวกหนึ่งโดยสารเรือเดินสมุทร เพื่อที่จะไปเฝ้าสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ในขณะที่เรือเดินสมุทรลำใหญ่มาถึงกลางทะเลหลวง ก็เกิดอุบัติเหตุเรือหยุดนิ่งไม่สามารถจะแล่นต่อไปได้ นายเรือจึงสั่งให้ลูกน้องบริวารของตน ช่วยกันแก้ไขตรวจสอบ ปรากฏว่าทุกอย่างก็ปกติดี แต่เครื่องเรือไม่สามารถจะแล่นต่อไปได้ เป็นที่น่าประหลาดใจยิ่งนัก นักเดินเรือคิดว่าฟ้าดินคงจะดลบันดาล หรือมีใครคนใดคนหนึ่งในเรือลำนี้ ชะรอยจะเป็นคนกาลกิณี จึงตกลงใจกันจับสลากเพื่อจะหาว่าใครเป็นคนกาลกิณี เมื่อจับได้จะโยนทิ้งทะเลไป

ปรากฏว่าการจับสลากทั้งสามครั้ง สลากนั้นตกไปอยู่ในมือของภรรยานายเรือ ด้วยอำนาจของอปราปริยเวทนียกรรมฝ่ายอกุศล นายเรือจึงออกคำสั่ง ให้ช่วยกันถอดอาภรณ์เครื่องประดับของนางออกทั้งหมด เพราะเครื่องประดับเหล่านั้น หาได้เกิดประโยชน์แก่คนตายอย่างไรไม่ ให้นางนุ่งแต่ผ้าผืนเก่า ๆ เอาหม้อบรรจุทรายผูกคอนาง แล้วโยนนางทิ้งน้ำไป

พระภิกษุทั้งหลายเกิดความสังเวช สงสารภรรยานายเรือ ซึ่งถูกกล่าวหาว่าเป็นหญิงกาลกิณี ต่างพากันสงสัยคิดว่าเรือหยุดนิ่งด้วยเหตุประการใด และการที่หญิงสาวซึ่งกำลังอยู่ในวัยรุ่นสวยงาม แต่ต้องมาตายเสียแต่ในวัยอันไม่สมควร