ปรัชญาชีวิต ..... การแต่งงานและการอยู่ร่วมกัน

หนังสือเล่มนี้คือปรัชญาชีวิตของคาลิล ยิบราน ซึ่งถอดความโดยศาสตราจารย์ระพี ภาวิไล

คำสอนส่วนหนึ่งที่อ่านแล้ว ก็คิดว่าอยากนำมาฝากไว้ให้เป็นคติเตือนใจแก่ทั้งผู้ที่คิดๆว่าจะมีคู่หรือผู้ที่มีคู่อยู่แล้วเป็นตัวเป็นตน ก็มีดังนี้ครับ...

การแต่งงาน การอยู่ร่วมกัน

 เธอทั้งสองเกิดมาด้วยกัน และเธอทั้งสองก็จะอยู่ด้วยกัน

เธอจะอยู่ด้วยกัน แม้เมื่อปีกขาวของความตายปัดกวาดวันคืนของเธอให้กระจัดกระจายไป

 

 ถูกแล้ว เธอจะอยู่ด้วยกัน แม้ในความทรงจำของพระเจ้า

 แต่..ขอให้มีช่องว่างในการอยู่ด้วยกันของเธอทั้งสอง

 และขอให้กระแสลมแห่งสวรรค์โบกโบยไปมาระหว่างเธอ

 

จงรักกันและกัน แต่อย่าสร้างพยายามสร้างพันธะข้อแม้แห่งความรัก

ขอให้ความรักนั้นเป็นเสมือนห้วงสมุทรอันเคลื่อนไำหว อยู่ระหว่างฝั่งแห่งวิญญานของเธอทั้งสอง

จงเติมถ้วยน้ำของกันและกัน แต่จงอย่าดื่มจากถ้วยเดียวกัน

จงให้ขนมปังแก่กันและกัน แต่จงอย่ากัดกินจากก้อนเดียวกัน

จงร้องและเริงรำด้วยกันและจงมีความบันเทิงด้วยกัน แต่...

จงให้แต่ละคนได้มีโอกาสอยู่อย่างโดดเดี่ยว

ดังเช่นสายพิณนั้นเป็นตัวอย่าง... ทุกสายต่างอยู่โดดเดี่ยวกัน

แต่ว่า...

 ยามที่ดีดมันแล้ว มันจะให้เสียงสั่นสะเทือนด้วยทำนองดนตรีเดียวกัน

 

จงยืนอยู่ด้วยกัน แต่ว่าอย่ายืนใกล้กันนัก

เพราะว่าเสาของวิหารที่ยิ่งใหญ่นั้น ก็ยืนอยู่ห่างกันจึงจะรับน้ำหนักของมหาวิหารนั้นได้

อีกทั้งต้นโพธิ์ ต้นไทร ก็ไม่อาจเติบโตภายใต้ใต้ร่มเงาของกันและกันได้

 

หวังเป็นที่สุดว่าคำสอนนี้จะช่วยให้ทุกคู่ชีวิตอยู่ด้วยกันยืดยาว แคล้วคลาดจากอุปสรรคของชีวิตสมรสทั้งปวงนะครับ

ผมขอกราบขอบพระคุณท่านอาจารย์ศาสตราจารย์ระพี ภาวิไล มาณ.ที่นี้ด้วย