เรามักอดทนคนทั้งโลกได้
เพราะเราไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่
แต่คนคนเดียวในโลก
ที่เรามักทนไม่ค่อยได้นั่นคือ...คนรักของตัวเอง
ยิ่งเรารู้ว่าใครรัก เราจะยิ่งตามใจตัวเองมากขึ้น
เพราะรู้ว่าทำอย่างไร เขาก็ไม่มีวันเกลียดเราได้
เราจึงใช้อารมณ์กับคนรักเสมอ
ทั้งๆ ที่ใจจริงก็ไม่ได้อยากทำ
แต่ด้วยความเคยชิน เราจึงพลั้งเผลอ
พอรู้ตัวก็รู้สึกผิด แล้วก็บอกกับตัวเองว่า
ฉันจะอารมณ์เสียใส่เธอเป็นครั้งสุดท้าย
แต่ก็ไม่เคยสุดท้ายได้จริง
เพราะประมาทจึงทำซ้ำแล้วซ้ำอีก
บางทีเราอาจไม่รู้ตัวว่านาทีที่เราร้ายนั้น
เขาคิดอะไรอยู่ ...
และคงน่าเสียดาย ...
หากเราต้องเสียใจไปตลอดชีวิต
เมื่อเราบอกกับตัวเองว่า
เราจะใช้อารมณ์ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย
แต่เขากลับคิดในใจคนเดียวเงียบๆ
ว่าเขาจะทนเราเป็นครั้งสุดท้ายเหมือนกัน
"อย่ารอให้รักจากไป แล้วจึงเข้าใจว่ารักกัน"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น