จดหมายถึงแม่

แม่....
เมื่อหลายคืนก่อน
ฉันถูกทำร้ายร่างกายที่บ้านพัก
ตาเขียวแก้มบวมเสียหลายวัน
แม่ไม่ต้องตื่นตระหนกหรอก
เพราะชีวิตมันก็เป็นเช่นนี้
เดี๋ยวมันก็กระเด้งหน้ากระดอนหลัง
เพราะสังคมมันก็เป็นเช่นนั้น
เดี๋ยวมันก็ขาดบาทเกินสตางค์
แม่...
แม่ไม่ต้องเสียใจอะไรหรอก
ทุกอย่างมันคือการเรียนรู้
เพราะทุกเหตุการณ์คือปริญญา
เพื่อทดสอบคุณภาพของชีวิตเรา..

จุลธุลี 2540