...+

วันพุธที่ 1 สิงหาคม พ.ศ. 2550

บันทึกรัก ฯ : เหมือนเสียงร่ำลาจากกันตลอดไป....


เวลาผ่านไปอึดใจใหญ่ นึกถึงน้ำเสียงของเธอที่พึ่งได้ยินก่อนวางสายเมื่อตอนเที่ยงแล้ว
ใจหายเหมือนกัน
เหมือนกับคนที่บอกเลิก บอกลากันจริงๆ


ก็ไม่แน่เหมือนกัน ช่วงเวลาที่เดินต่อไป เธออาจจะตัดสินใจอะไรบางอย่าง
อาจจะทนเขาไม่ไหว
อึดอัด
หงุดหงิด
ตัดสินใจเดินจากลากันจริงๆก็ย่อมได้


เหมือนที่เธอเคยเขียนไว้ในบันทึก หรือไปหยิบข้อความจากที่ไหนสักแห่งเอามาใส่ไว้
".....บางทีการจากลากันตั้งแต่ตอนนี้ ดีกว่าอยู่กันต่อไป และเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ..."


ดูเหมือนเขาจะเป็นคนที่ใจร้าย
ดูเหมือนเขาจะน้อยใจเพราะเรื่องเพียงนิดเดียว
แค่โทรศัพท์ไม่ได้ เพราะเธอปิดเครื่องชาร์ทแบต
แต่ในช่วงที่เธอโทรหาเขาไม่ได้ เธอก็โวยวายจนเหมือนโลกจะแตกเช่นกัน


หลายเดือนที่ผ่านมา ตั้งแต่รู้จักกันมา
มีบางสิ่งที่เกิดขึ้น ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ซ้ำไปซ้ำมา จนน่าที่จะแก้ไขให้ดีขึ้น
สิ่งที่ดูหนักหนา ก็น่าจะแก้ไขให้เบาลง


แต่ไม่รู้ว่า เขาจะมีโอกาสได้แก้ไขหรือเปล่า
บางที เธออาจจะตัดสินใจบางอย่าง ที่ทำให้เขาไม่มีโอกาสได้แก้ไขอีกแล้วก็ได้





ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น