กำพร้า

ลืมตาใสใสใครกันหนอ
เสียงร้องคลอเปิดชีวิตปีฟ้าใหม่
เป็น อรุณเบิกฟ้าให้ไฉไล
สว่างไสวแม้ในรัตติกาล

ผิวเจ้าอ่อนละมุนละไมอำไพนัก
จะฟูมฟักเจ้านี้เช่นลูกหลาน
ทนุถนอม กล่อมแก้วใจให้เบิกบาน
และสืบสานรักแท้แทนแม่เจ้า

แม้ไม่รู้เหตุผลคนเป็นแม่
เธอพ่ายแพ้สิ่งใดจึงขลาดเขลา
ทอด ทิ้งดวงฤดีนี้ไว้แต่วัยเยาว์
ดอกโศกเจ้าโศกเศร้าราวร้าวทรวง

เอาเถอะเจ้าจงนอนก่อนฟ้าสาง
ฟ้ารุ่งรางสว่างแล้วในแมน สรวง
จะปลุกเจ้าให้เข้าใจในโลกลวง
เจ้าพุ่มพวงหลับเถิดหนาอย่าอาวรณ์

เมื่อเจ้าตื่นขึ้นมาอย่าร้องไห้
เจ้าจะได้ดื่ม นมน้อยที่คอยป้อน
แม้มิใช่นมแม่เจ้าอย่าเว้าวอน
เจ้าจงนอนกินให้สบายใจ

เพราะชีวิตถูกลิขิตเป็นปริศนา
เจ้าจงกล้า จะฝ่าฟันวันฟ้าใหม่
ยอมรับกับอดีตที่เป็นไป
เมื่อฟ้าใสจะเข้าใจในชีวิต

"เสาวรี"