ที่แท้จริง

แท้จริงสายลมยังพัดแผ่ว
เจ้าโกกิลาแก้วแว่วกู่ขาน
ต่อวันเวลาจากเมื่อวาน
ทั้งธาตุสี่คงก่อการณ์บนโลกา

เพียงเจ้าหรือหายไปในมหรรณพ
แพร่งพรายน้ำก็ไม่พบให้เสาะหา
ว่าอยู่ใดเป็นใดในชะตา
ดวงชีวาจะฟูฟ่องหรือล่องลง

กับกระแสสับสนคนบนโลก
ที่พร่ำเดินเผชิญโชคให้เลือนหลง
เข้าใจเจ้าหวั่นไหวไม่มั่นคง
ง่ายเป็นวงกระเพื่อมเสื่อมศรัทธา

คลายในความเป็นมนุษย์สุดที่รัก
น้อยหนึ่งลืมตระหนักคิดรักษา
ยิ้มอยู่ได้กับสาไถยใจมายา
แย่งเป็นมารกว้านหล้าสง่างาม

สนิทใจในโลกานุวัตร
ชอบวัตถุอุบัติระส่ำสาม
ปล่อยใจให้ได้ปลื้มหลงดื่มตาม
จนรู้ซึ้งถึงความล้มละลาย ฯ

จวบวันนี้ที่รู้สึกตัวอีกหน
ขอหนีไกลในมนต์แลขยาย
มาหวานกับกวีศรีพรรณราย
รักธรรมชาติง่ายง่ายใต้ร่มเงา

พินิจในย่างเท้าเหยียบเรียบง่าย
ยืดบทธรรมสอนไว้ไม่โง่เขลา
จะต่อวันเวลาที่รางเลา
ผนึกเอาความรู้สึกที่แท้จริง

แสน สิทธิธรรม