| เรือนร่างสำอางอิ่ม | วางมาดนิ่มช่างพริ้มพราย |
| ตาหูดูคมคาย | ทั้งหญิงชายน่าชวนชม |
| |
| พิศใกล้ให้ลึกซึ้ง | ล้วนรัดรึงหลอนสังคม |
| ปรุงแต่งแสร้งสุขสม | ให้จ่อมจมจิตตะโบม |
| |
| ร่างนี้มีแต่กาก | เป็นเศษซากซึ่งเสื่อมโทรม |
| ต้อมหมั่นชำระโฉม | เพื่อบรรโลมการลวงนัยน์ |
| |
| ผิวหนังทั้งนวลหยาบ | ล้วนมีคราบของขี้ไคล |
| ผมเผ้าเฝ้าระไว | ระวังไว้ว่อนขี้หัว |
| |
| ขี้หูขี้ตาเต็ม | ต้องคอยเล็มล้างถูตัว |
| ขี้เต่าเฝ้าพันพัว | ส่งกลิ่นกลั้วเมื่อใกล้กัน |
| |
| รูสองของจมูก | มีขี้มูกคอยผูกพัน |
| ปากมีเศษขี้ฟัน | กรุ่นกลิ่นอันชวนอาเจียน |
| |
| เล็บมียี่สิบเล็บ | เป็นแหล่งเก็บขี้เล็บเวียน |
| เชื้อโรคเริงจำเนียร | มาเยี่ยมเยียนเปลี่ยนวานวงค์ |
| |
| ถึงหมั่นชำระล้าง | ทั้งเรือนร่างอย่างบรรจง |
| สะอาดมาดบรรยง | ก็ยังคงคนขี้เหม็น |
| |
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น