-::- ครูที่แท้ -::-

-::- ครูที่แท้ -::-

เธอที่รัก ในโลกปัจจุบันนี้ การได้พบครูที่แท้นั้น เป็นเรื่องที่ยากเหลือเกิน เพราะในโลกที่เต็มไปด้วยความปลิ้นปล้อน หลอกลวงตลบตะแลงเช่นปัจจุบันนี้ "ครูที่แท้" จำเป็นต้องปลีกตัว เร้นกาย มุ่งหน้าฝึกฝนตัวเอง เคี่ยวกรำตัวเองอย่างเดียวเท่านั้น เนื่องจากคุณค่าที่มีอยู่ในตัวครูเช่นนี้ หาได้เป็นคุณค่าที่มี "มูลค่าตลาด" แต่ประการใดไม่

จริงอยู่หรอก ที่ยังมี "ครูที่แท้" อยู่เป็นจำนวนไม่น้อยในโลกนี้ แต่การได้พบพวกท่าน และได้ร่ำเรียนวิชาจากพวกท่าน นับว่าเป็นเรื่องที่ยากเย็นแสนเข็ญยิ่งนัก

ในเมื่อตัวเธอดำรงอยู่ในยุคที่ยากจะพานพบ "ครูที่แท้" ได้โดยง่ายเช่นนี้แล้ว ตัวเธอสมควรจะทำประการใดดี?

ก่อนอื่น เธอต้องเชื่อมั่นในตัวเธอ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เชื่อมั่นใน "พุทธภาวะ" หรือ "จิตเดิม" (อาตมัน) ที่ดำรงอยู่อย่างแน่นอนภายในตัวของเธอ เพราะเมื่อเธอมีความเชื่อมั่นเช่นนี้แล้ว ต่อให้คนอื่นหรือสังคมมองเธอในแง่ลบเพียงใด หรือมองว่าเธอเป็นคนเพี้ยนก็ตาม ตัวเธอก็จะหามีความหวั่นไหวไม่ และเมื่อเธอได้ฝึกฝนพัฒนาตนเองมาจนถึงระดับหนึ่งแล้ว เธอก็จะพบว่า "ครูที่แท้จริง" หาได้ดำรงอยู่เฉพาะคนที่สอนเธอเท่านั้นไม่ แต่ "ครูที่แท้" ก็คือ ตัวจักรวาลนั่นเอง นั่นคือ ทุก ๆ สิ่งในจักรวาลสามารถเป็นครูให้เธอได้
-
-
-
ต้นไม้ย่อมสามารถเป็นครูให้เธอได้
เพราะมันให้ร่มเงาอันร่มเย็นแก่คนทุกคนอย่างเท่าเทียมกัน
ไม่ว่าคนผู้นั้นคิดจะตัดต้นไม้ หรือปลูกต้นไม้ก็ตาม
มิหนำซ้ำต้นไม้ยังออกดอกออกผลให้แก่ผู้คนทั้งปวงด้วย
ต้นไม้จึงเป็นครูผู้สอนจิตใจที่เสมอภาคให้แก่เธอ

ภูเขาก็ย่อมเป็นครูของเธอได้
เพราะไม่ว่าฝนจะตก แดดจะออก
ไม่ว่าร้อนหรือหนาว ไม่ว่าลมจะพัดหรือไม่พัด
ภูเขาก็ยังคงหนักแน่นมั่นคงไม่เสื่อมคลาย
ภูเขาจึงเป็นครูผู้สอนให้เธอ
อย่าไปวิตกกังวลกับอุปสรรคใด ๆ จนเกินเหตุ

นกเป็นสัตว์ที่ไม่เคยกลัดกลุ้มเกี่ยวกับเรื่องราวของวันพรุ่งนี้
มันดำรงชีวิตอยู่อย่างพอใจกับอาหารที่มันหาได้ในขณะนั้น
นกจึงสามารถเป็นครูของเธอได้ เพราะมันสอนให้เธอ . . .
อย่าไปมัววิตกกังวลกับอนาคตที่ยังมาไม่ถึง

เพราะฉะนั้น ผู้ใดก็ตามที่สามารถเข้าถึง "ความจริง"
จากธรรมชาติในเรื่องนี้ได้ ผู้นั้น - - -
ย่อมสามารถค้นพบ "ครูที่แท้" ได้
---ในทุกหนทุกแห่ง---


=================+
.;. อาจารย์ สุวินัย ภรณวลัย .;.