ช่วงเย็น ขณะที่เขากำลังนั่งกินข้าวหลามอยู่ เธอก็โทรเข้ามาคุยกับเขา เพลินถึง 51 นาที และรอบดึกก่อนนอนกว่าเกือบครึ่งชั่วโมง
เพราะความรักกำลังเต็มหัวใจทั้ง 4 ห้อง
สงสัยต้องมีซัก 400 ห้องแล้วมั้ง ถึงจะพอ..
"คิดถึงรึเปล่า?" เธอถมคำถามเดิม
"..ไม่รู้.." เขาตอบคำเดิม เพราะเธอถามคำถามเดิมอีกแล้ว คำตอบก็น่าจะรู้อยู่แล้ว
"ก็วันก่อนน่ะถามแล้ว แต่วันนี้ยังไม่ได้ถามคุณเลย"
ท่าทางเธอคงจะถามให้ครบล้านครั้งกระมัง
เขาบอกว่า ที่ตอบว่า ไม่รู้ ย่อมาจาก " ไม่รู้คำตอบเหรอว่าจะตอบว่าอะไร ก็คิดถึงไง" คำแปลมันยาวเกินไป เลยย่อให้มันสั้นลงว่า "ไม่รู้.."
"รู้มั้ย แฟนคุณชื่ออะไร"
ป๊าด ถามยังงี้เลยเหรอ เขาก็ยังตอบแบบเขินๆว่า ไม่รู้สิ
แต่เธอก็พูดหวานๆว่า "แฟนของเธอคือชื่อของเขานั่นเอง"
"นอนไม่หลับเลย กล่อมนอนได้ป่ะ"
เขารีบบอกเธอ ไม่ได้หรอก เสียงร้องเพลงกล่อมของเขาไม่ค่อยน่าฟัง เสียงเหมือนเป็ดเทศอย่างที่เธอว่า
"แต่เสียงพูดของคุณเพราะนะ เวลาพูดน่ะ เสียงทุ้มๆ ห้าวๆ น่าฟังออก พูดหวานๆ เพราะๆกับฉันได้ไหม พูดให้ฟังซิ"
"หวานๆ เพราะๆ น้ำตาล ส้มโอ!!!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น