2. ร้านกาแฟโบราณรถเข็นที่ขายโอเลี้ยงและชาดำเย็น มีต้นทุนค่ากาแฟเย็นแก้วละ 3 บาท (ขณะที่มั่วๆ ขายเราแก้วละ 20 - 30 บาท ประหนึ่งว่าตัวเองเป็นร้านกาแฟสด)
3. ร้านขายน้ำส้มคั้นสดๆ ตามร้านริมถนน จะมีสวนผสมของยาฆ่าแมลงอยู่ด้วยเสมอจากผิวเปลือกส้มที่ไม่ได้ล้างหรือล้างไม่สะอาด
4. 95% ของร้านที่ผ่าไข่ด้วยเชือกด้าย เช่น ร้านข้าวหมูแดง ร้านก๊วยจั๊บ เชือกด้ายนั้นไม่เช็ค ไม่เคยล้าง ไม่เคยเปลี่ยน ตั้งแต่เปิดร้านจนปิดร้าน
5. 90% ของร้านขายข้าวขาหมู จะเอาคะน้าที่ไม่ได้ล้างไปลวกให้สุกในน้ำขาหมู ก่อนที่จะหั่นเนื้อ หันผัก และตักน้ำขาหมูมาราดข้าวให้เรา
6. 80% ของแม่ค้าขายของที่ใส่ถุงมือขายอาหาร จะใส่ถุงมือหยิบอาหารและทอนเงิน
7. อาหารใส่ถุงที่ซื้อจากตลาดในตอนเช้าแล้วกลางวันบูด แสดงว่าอาหารสกปรกมีเชื้อแบคทีเรีย แต่ถ้าไว้ข้ามคืนและไม่ได้ใส่ตู้เย็นอาหารก็ยังไม่เสีย แสดงว่าใส่สารกันบูด
8. โรตีอาบังที่เข็นรถขายตอนเย็นๆ กลางคืนเวลาบังปวดฉี่ บังจะไปยืนหลบๆ ต้นไม้ ฉี่เสร็จบังไม่ได้ล้างมือ บังก็มาจับก้อนแป้งตบๆ บี้ให้แบน เหวี่ยงให้เป็นแผ่นแล้วก็ทอดโรตีขายให้เรากิน
9. รถเข็นขายไส้กรอกอีสาน ขายจนดึกกลับที่พัก ก็จอดรถเข็นไว้หน้าที่พัก ห้องเช่า โดยไม่ได้เก็บที่ปิ้งย่างไส้กรอก ทิ้งไว้บนรถเข็น ตกดึกหนูก็จะมารุมแทะเศษหนังเศษมันของไส้กรอกที่ติดอยู่กับเหล็กบนเตาปิ้ง แถมฉี่ใส่อีกต่างหาก พอสายๆ ตื่นมาคนขายก็มาปัดๆ กวาดๆ แล้วก็เตรียมของที่จะไปขายต่อ กินกันเข้าไปเชื้อโรคทั้งนั้น
ข้อมูลจากเฟซบุ๊ก "ศูนย์สันติสุข"
ผู้สื่อข่าว : ทีมข่าวสปริงนิวส์.
By สาระแห่งสุขภาพ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น