มีมาร ๓ ตน...แอบมาขโมยเอาความสุขของมนุษย์ไป...แล้วก็ปรึกษากันว่าจะเอาไปซ่อนที่ไหนดี...
ตนแรกก็ว่าควรเอาไปซ่อนไว้ที่ภูเขา...ที่สูงที่สุดในโลก...
แต่มารตนที่ ๒ ว่าเพื่อนเอ๋ย มนุษย์นั้นไม่กลัวความสูง...แต่กลัวหายใจไม่ออก...เพราะสังเกตุได้ว่า...ดำน้ำได้นิดเดียวก็ทะลึ่งพรวดขึ้นมาแล้ว...เพราะกลัวหายใจไม่ออก...แต่บนภูเขาอากาศดี...มนุษย์ชอบไปเที่ยวภูเขา...เอาไปซ่อนไว้ใต้บาดาลจะดีกว่า...
มารตนที่ ๓ แย้งว่า...อย่าเลยเพื่อนเอ๋ย...มนุษย์มันเก่ง...สร้างเครื่องมือหาของในทะเล...ในอากาศได้...เดี๋ยวมันก็หาเจอ...
แต่สังเกตุได้ว่านัยน์ตามนุษย์มองไปข้างนอก...หูก็ชอบฟังเสียงข้างนอก...ชอบไปเที่ยวข้างนอก...เราควรแอบเอาไปซ่อนไว้ที่ใจมันดีกว่า...มนุษย์หาไม่เจอแน่...เพราะว่ามนุษย์ชอบมองหา...ความผิดของคนอื่น...ไม่ชอบขัดใจตัวเอง...ไม่ชอบดูจิตใจตัวเอง...
มารน้อยทั้ง ๓ ตน...ก็ตกลงความเห็นเป็นเช่นเดียวกัน...ตั้งแต่นั้นมามารน้อยก็เอาความสุขมาซ่อนไว้ที่ใจ...มนุษย์ผู้โง่เขลาจึงออกไปหาความสุขที่อื่น...ที่ภูเขา...ที่ชายทะเล...ตามที่ต่างๆ...ก็ยังหาความสุขไม่เจอ...พยายามออกไปหาความสุขข้างนอกอยู่เสมอ...ทั้งๆที่ความสุขที่ตามหาอยู่นั้น...ซ่อนอยู่ที่ใจตัวเองตลอดเวลา.....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น