วิถีแห่งเต๋า คือ วิถีการดำเนินชีวิตแบบง่ายๆ สงบเย็น และมีความสุขเป็นฐาน
ถ้าถามว่า “ชีวิตคืออะไร” เต๋าจะตอบว่า “ชีวิตคือการเต้นรำ” ถ้าเราเข้าใจการดำเนินชีวิตแบบเต๋า เราจะเต้นรำไปตามจังหวะอย่างสนุกสนาน
เต๋าจะแบ่งชีวิตเป็นช่วงๆ อย่างเช่น ช่วงเป็นเด็ก เป็นวัยรุ่น เป็นผู้ใหญ่ เป็นคนแก่ชรา ในแต่ละช่วงเราต้องรู้ว่า เราควรจะทำอะไร หรือไม่ทำอะไร จึงจะเหมาะสมกับชีวิตช่วงนั้นๆ
จังหวะในความหมายของเต๋าคือ “เวลา” ในความหมายปัจจุบันนั่นเอง จึงกล่าวได้ว่า เต๋าจะให้ค่าเรื่อง “เวลา” มาก ไม่ต่างจากความเชื่อของผู้คนในโลกตะวันตก แต่การมองค่าเวลา ของเต๋าจะแตกต่างตรงข้ามกับโลกตะวันตก
ชาวเต๋าจึงให้ค่าเวลาที่ช่วงนอน ช่วงตื่น ช่วงดื่มชา ช่วงคุยกันกับเพื่อนๆ และช่วงออกกำลังกายอย่างมากๆ เพราะนี่คือช่วงเวลาแห่งความสุข
จะเล่น จะนอน จะกิน จะดื่ม จะคุย จะออกกำลังกายกันอย่างไรให้มีความสุข และที่สำคัญ จะนอน อย่างไรจึงจะหลับได้สนิท หรือถ้าฝันก็ฝันแต่เรื่องดีๆ งามๆ
How to ของคนตะวันตกกับ How to ของคนที่คิดแบบเต๋าแตกต่างตรงข้ามกัน
How to ตะวันตกเน้นเรื่องจะรวย จะเป็นมหาเศรษฐี จะมีอำนาจ และจะรักษาอำนาจได้อย่างไร ส่วน How to แบบเต๋าๆ จะเน้นเรื่อง “สุขภาวะ” ทั้งกายและใจ และจะดำเนินชีวิตอย่างมีความสุข ได้อย่างไร
คิดแบบตะวันตกมีความ “ไม่หยุด ไม่พอ มีความโลภ และโลกของสงครามเป็นฐานชีวิต มีความเครียด รวมทั้งความทุกข์เป็นอาภรณ์แห่งชีวิต”
คิดแบบเต๋ามีคำว่า “หยุด” มีคำว่า “พอ” ดำเนินชีวิตอยู่ในโลกแห่งสันติ ไม่แสวงหามากจนเกินกำลัง และมีความสุขเป็นอาภรณ์แห่งชีวิต
คนคิดแบบตะวันตกจะไม่สนใจเรื่อง “ใจ” เลย ใจจึงโลภ โกรธง่าย ใจจึงหยาบ ชอบการใช้อำนาจและความรุนแรง เพราะใจหลงอยู่ในโลกของสงคราม โดยมีกิเลสตัณหา (โลภ โกรธ หลง) ครอบงำ
คิดแบบเต๋า “ใจ” สำคัญอย่างยิ่ง เราต้องทำใจให้ “งาม” ตลอดเวลา เพราะใจงามเท่านั้น จึงจะเข้าถึงความสุขได้
คน “ใจงาม” เพราะได้ดำเนินชีวิตอยู่ในโลกธรรมชาติ และสังคมที่งาม คนตะวันออกจะมีเวลาหรือให้เวลาต่อการเดินชื่นชมธรรมชาติ ดูศิลปะวัฒนธรรมเก่า และชอบฟังเสียงเพลง
คนที่คิดแบบตะวันตก แม้ในเวลา “พักผ่อน” ก็พักผ่อนได้ไม่เต็มที่ เพราะอดไม่ได้ ต้องเอาปัญหาหรือธุรกิจติดไปด้วย ต้องติดเอาคอมพ์เอามือถือไป จะเล่นกีฬาก็ต้องเป็นกีฬาที่มีการ “แข่งขัน” เอาชนะ และมีเดิมพัน
ออกกำลังกายแบบตะวันตก ก็ต้องออกกันแบบ“สุดๆ” เรียกว่า ต้องใช้แรงจนเกือบหมด ต่างจากคนตะวันออกที่จะเล่นกีฬาเพื่อความสุขหรือสนุก และจะออกกำลังกายเพื่อสร้าง “แรง” หรือ “กระตุ้น” ให้เกิดกำลัง และรักษากำลังไว้ ไม่ใช้กำลังจนหมด
คนตะวันตกจะเข้าใจ “กาย” เป็นเพียงกลไกไร้ชีวิต และจะสนใจเรื่อง “กาย” เฉพาะตอนที่ล้มป่วยเท่านั้น เวลาทำงานของคนที่คิดแบบตะวันตก เรื่องงานต้องมาก่อนเสมอ
ดังนั้น บางครั้ง ต้องทำงานติดๆ กัน โดยไม่นอน หรือทำงานจนลืมกินข้าว
กายจึงมีฐานะเป็น “ทาส” เท่านั้น
ชาวเต๋าจะเน้นเรื่องดุลยภาพของกาย และใจ ตลอดเวลา “กายคือฐานแห่งชีวิต” ดังนั้นเราต้องสร้าง “ฐานชีวิต” ที่มั่นคงและยั่งยืน นี่คือหน้าที่ที่ทุกคนต้องปฏิบัติ
นอกจากนี้ ชาวเต๋าสนใจคลื่นของเวลาอีกแบบหนึ่ง ที่มีค่าอย่างยิ่งคือ “เวลาของการตาย” หรือการจากไปสู่การมีชีวิตใหม่
ชาวเต๋าเชื่อว่า ทุกช่วง 10 ปี ต้องจากไป ลาจากสิ่งเก่าไปสู่สิ่งใหม่ ทิ้งชีวิตเก่า และสร้างชีวิตใหม่ หรือพูดแบบพุทธคือ เราต้องรู้จัก “ค่าแห่งความตาย และค่าแห่งการได้เริ่มต้นใหม่”
หมายความว่า เราต้องไม่หลงทำงานอะไรที่จำเจอยู่แบบนั้นเช่นนั้นทุกวัน ทุกปี พอเราทำงานอย่างหนึ่งจนเราเรียนรู้และเข้าใจแล้ว เราต้องกล้าเปลี่ยนงาน เปลี่ยนชีวิต กล้าเริ่มต้นใหม่ และค้นพบผู้คนที่เรายังไม่เคยรู้จัก
คนที่คิดอย่างตะวันตก มักจะทำงานจนเกษียน ไม่ไล่ ไม่เลิก
คนตะวันตก จึงถือว่า “การจากไปคือ ความทุกข์ ความโศกเศร้า” แต่คนตะวันออกจะถือว่า "การจากไปคือ ความสุข”
เต๋าจะสอนให้เรารู้ค่าแห่งความเป็นอิสระ การจากไปคือ การพบอิสระ แต่คนที่คิดแบบตะวันตก ชีวิตคือ การสะสมและการได้มา และการติดยึดอยู่กับ “อะไร” จะทำให้เราตกเป็น “ทาส” สิ่งนั้น โดยไม่รู้ตัว
ยิ่งมีเงินทองทรัพย์สินมาก เราก็ต้องเป็น“ทาส” ทรัพย์สินมากมายที่เราครอบครองอยู่ ยิ่งมีสามี หรือมีเมียมาก มีลูกมากก็ยิ่งเป็น “ทาส” สามี ทาสเมีย ทาสลูก ยิ่งมีอำนาจมากก็ยิ่งเป็น “ทาส” อำนาจ ยิ่งมีชื่อเสียงมากก็ตกเป็น “ทาส” ชื่อเสียง
การตรัสรู้ ก็คือ การรู้ถึงวิถีที่จะสลัดโซ่ตรวนที่รัดร้อยชีวิตเรา ช่วยให้เราสลัดหลุดจากตัวตน จากมงกุฎจอมปลอมที่สวมหัวอยู่ สลัดหลุดจากเงินทอง และอำนาจที่ติดหลง
ที่มา คิดแบบเต๋าๆ thaitangdan-news
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น