ข้อจำกัดในการสื่อสารกันในเฟสบุ๊ค

คือการเขียนข้อความหรือพูดคุยที่ไม่ได้ยินเสียงและเห็นหน้ากัน
บางครั้งอาจเกิดความเข้าใจผิดกันเกิดขึ้นได้
เพราะคนเราต่างมีประสพการณ์และวิธีคิดที่หลากหลาย
บางครั้งขึ้นอยู่กับวัย บางครั้งขึ้นอยู่กับพื้นฐานความรู้ที่เรียนมา
บางเฟสบุ๊คนำเสนอเรื่องราวที่หลากหลาย
ทั้งศาสนา การเมือง ศิลปะ และการท่องเที่ยวในเพจเดียวกัน
จึงมีผู้คนหลากหลายให้ความสนใจ เข้ามาแสดงความคิดเห็น
บางคนอาจจะตามทันบ้าง ไม่ทันบ้าง
บางคนอาจเพียงต้องการที่พึ่งทางใจ
บางคนอาจเพียงค้องการบ่นลอยๆ
บางคนอาจเพียงอยากสื่อสารให้คนอื่นรับรู้
โดยหวังว่าจะมีคนที่คิดเหมือนเรา และเข้าใจเราบ้าง
บางคนอาจใจร้อน บางคนอาจใจเย็น..
การลงเรื่องราวในเฟสบุ๊คจึงเป็นทั้งศาสตร์และศิลป์
บางครั้งเฟสบุ๊คอาจเป็นผ้าเช็ดหน้าให้ผู้คน
บางครั้งอาจเป็นกระโถนให้ผู้คนได้ระบาย
บางครั้งก็เป็นผ้าเย็นให้คลายร้อน..

เฟสบุ๊คที่ดีจึงควรเป็นร่มไม้ใหญ่
ให้นกทุกชนิดได้หลบพักเหนื่อยคลายร้อน..
นั่นหมายถึงการเป็นบุคคลสาธารณะของเจ้าของเฟสบุ๊คนั้นๆ
จึงมีบางครั้ง ที่บางคนเปิดเฟสบุ๊คในหลายชื่อ
เพื่อความเป็นส่วนตัว หรือเพื่อลงเรื่องเฉพาะเจาะจงก็มี
บางครั้งในเฟสบุ๊คก็เกิดความเข้าใจผิดในถ้อยคำขึ้นได้
บางครั้งอาจจะโดยไม่ตั้งใจ หรือไม่มีเจตนา
เพียงแต่อ่านข้อความไม่ละเอียด
หากเราตั้งสติและคิดพิจารณาก่อนตอบโต้ออกไป
เราอาจค้นพบบางอย่างในตัวเรา..
นั่นคือการรู้เท่าทันสภาวะอารมณ์ของเรา
บางครั้งเกิดข้อโต้แย้งขึ้น และมีการตอบสนองทันที
ก็ถือเป็นกลไกปรกติของอารมณ์ ของคนเรา
แต่การรู้ขั้นตอน รู้เท่าทันอารมณ์ที่เกิดขึ้น เป็นสิ่งสำคัญมากกว่า..
บางครั้งการข่มใจ การไม่ถือโกรธ ก็ถือเป็นการฝึกขันติธรรมไปในตัว ..
.....................
....................
เฟสบุ๊คนอกจากจะเป็นห้องเรียนห้องใหญ่ทางโลกแล้ว
เฟสบุ๊คยังเป็นสถานปฏิบัติธรรมได้ด้วย..
นั่นคือเสน่ห์และเรื่องราวของเฟสบุ๊ค..
..........................
.........................
มาเดินไปพร้อมๆกันเถิด..นักปฏิบัติทางเฟสบุ๊คทั้งหลาย

❥

εїз︷‧:(¯`v´¯)︷‧:✿
Thk U.CR.-BY : k.#Yongyut_Laksap..

http://www.youtube.com/watch?v=1VR6IscQH0s