กำลังของใจ

วันวิสาขบูชาปีนี้ ไม่มีโอกาสไปปฏิบัติธรรมที่วัด เนื่องจากมีภารกิจเฉกเช่นน้องๆพยาบาลและผู้ช่วยพยาบาลอีกหลายท่าน
คือมาขึ้นเวรที่โรงพยาบาล ทั้งเวรเช้า เวรบ่าย และรับปรึกษาในเวรดึก (เป็นสภาพที่หมอโรงพยาบาลชุมชน ปฏิบัติกันมาอย่างยาวนาน จำได้ว่า เมื่อก่อนยังอยู่แบบนี้ติดต่อกันเป็นอาทิตย์ๆด้วย ตอนนี้ดูเหมือนจะเบากว่าด้วยซ้ำไป)

แต่แม้มิได้ไปวัด ก็พยายามตั้งใจกำหนดรู้ตัวเองอย่างต่อเนื่อง มีคนไข้หนักๆมาหลายคน รับนอนเป็นผู้ป่วยในก็หลายเตียง ที่หนักก็ส่งต่อ โดยเฉพาะช่วงใกล้เที่ยงมีคนไข้อาการหนักหยุดหายใจ ต้องปฏิบัติการช่วยฟื้นคืนชีพกัน กว่าพยาบาลเวรเช้าวันนี้จะได้ทานข้าวกลางวันก็เกือบบ่ายสองโมง แต่ทุกคนก็สู้เพราะหลายคนมาต่อเวรกันในเวรบ่ายอีก ชื่นชมจริงๆ

วันนี้ ตั้งใจปฏิบัติถวายเป็นพุทธบูชา เพิ่มจากเดิมที่ทำประจำด้วยการรักษาศีล๘ คือการทานเจ วันนี้ทานแต่กล้วยหอมไป๓ลูก คือเช้า๑ ใบ และ๑๑โมง อีก๒ใบ ดื่มไมโลไปด้วยแก้วหนึ่ง หลังเที่ยงวันตั้งใจไม่ทานอะไร พอมีเวลาว่างก็ทำสมาธิด้วยการกำหนดจิตไปที่ฐานกายเหนือสะดือ แล้วจินตนาการความรู้สึกเย็นฉ่ำเหมือนมีน้ำแข็งเย็นเจี๊ยบมาห่อหุ้มใจไว้ รักษาความรู้สึกนั้นเอาไว้สักครู่หนึ่ง ปิติก็เกิดและความหิวทั้งมวลก็หายไป และที่แปลกคือ อารมณ์เย็นลงอย่างผิดหูผิดตา

ชวนคิด...
ท่ามกลางความวุ่นวายในแต่ละวัน แต่ละเวลา เราได้ทำใจหล่นหายไปครั้งแล้วครั้งเล่า บ่อยครั้งที่หายไปกับเสียงเพลงที่ชื่นชอบ บ่อยครั้งที่ติดหนึบไปกับอาหารอร่อยๆแต่ละคำเคี้ยว และหลายครั้งหายไปในละครทีวีเรื่องโปรด อีกหลายครั้งเอาใจไปต่อแก๊สหุงต้ม แล้วลุกพรึบเป็นไฟในสถานการณ์แค้นเคืองใครสักคนหนึ่ง

แต่พอเรามาฝึกทวนกระแสอารมณ์ตน แยกเอาใจออกมาจากสถานการณ์พวกนั้น ด่านแรกต้องฝึกทักษะการรับรู้อย่างเป็นกลางในทุกขเวทนา เราจะพบว่ามีความคิดปรุงแต่งที่ระดมสรรพเหตุผลมากดดันให้เราละทิ้งความพยายามที่จะเอาชนะความเคยชินเก่าๆไป อารมณ์รักตัวกลัวตายไม่รู้มาจากไหน แต่รู้ว่ามันห้อยโหนใจให้หนักอึ้ง พร้อมจะยกธงขาวไปตามมันให้ได้ถ้าไม่รู้ทันมัน

แต่หากเรามีปณิธานที่มั่นคง เป็นสัจจบารมี ประมาณว่ายอมตายถวายชีวิตเป็นพุทธบูชาไป เหมือนพระเทวทัตตั้งใจถวายลมหายใจสุดท้ายและขากรรไกรแด่พระพุทธองค์นั้น เราจะมีกำลังของใจเอาชนะความคิดปรุงแต่งและเวทนาเหล่านั้นได้เสมอๆ เหมือนวันนี้ ที่ได้เดินทางมาเกินค่อนวัน และยังรับรู้อีกว่า นอกจากดับความหิวได้แล้วยังสร้างใจร่มๆได้อย่างอัศจรรย์แท้เชียว...

21.00น/ ER Saraphi Hospital
หมอสารภี รักในหลวง